Tot het uiterste

Anna is 60 jaar. Tien jaar geleden is zij samen met haar man gevlucht uit Armenie; haar enige zoon is vermoord. Ook na haar komst in Nederland heeft ze veel narigheid meegemaakt: zij en haar man kregen geen verblijfsvergunning, en haar man werd al snel chronisch ziek en rolstoelgebonden. Zij was altijd de sterke vrouw die voor haar man zorgde, samen met een indrukwekkend netwerk van landgenoten die zich over hen ontfermden bij gebrek aan echte familie. Hoewel ze beperkt Nederlands spreekt, kan ze zich aardig duidelijk maken. Ze maakt een slimme indruk.