ارزیابی تجربی تاثیر زیپمت بر روی ترمیم زخم ناشی از سوختگی در قرنیه خرگوش

هدف از انجام این تحقیق، مطالعه تجربی اثر زیپمت بر روی ترمیم زخم سوختگی قرنیه در خرگوش است. در این مطالعه از 20 سر خرگوش نیوزلندی نر بالغ با دامنه وزنی 2.5_3 کیلوگرم سالم استفاده گردید. بعد از بیهوشی عمومی، زخم قرنیه در چشم چپ تمام حیوانات ایجاد شد.چشم چپ هر کدام از خرگوش‌ها با 2 قطره تتراکایین 5/0% آغشته شد و پس از 5 دقیقه کاغذ صافی مدور به قطر 6 میلی‌متر که آغشته به 30 میکرولیتر سود یک نرمال است، برای مدت 60 ثانیه در مرکز قرنیه قرار داده ‌شد. بعد از برگشت از بی هوشی، خرگوش‌ها به 4 گروه 5 تایی تقسیم شدند. سپس در گروه اول، دوم و سوم به ترتیب  با زیپمت  50 ،100 و mg/kg 200 گاواژ انجام شد و در گروه چهارم آب مقطر تا 21 روز بعد از ایجاد زخم قرنیه روزانه گاواژ شد. بعد از 21 روز ایجاد سوختگی قرنیه، نمونه‌های بافتی از محل زخم اخذ و تحت بررسی آسیب شناسی بافتی قرار گرفتند.با توجه به مطالعات آسیب شناختی شاخص‌های عروق‌زایی، میزان التهاب و ادم بستره قرنیه در خرگوش‌های تحت درمان با زیپمت mg/kg 200 در مقایسه با گروه شاهد بطور معنی‌داری کاهش اما لایه‌های بافت پوششی قرنیه افزایش یافته بود (05/0>p). همچنین استفاده از زیپمت موجب بهبود نظم طبیعی رشته‌های کلاژن قرنیه شد (05/0>p). بر اساس نتایج به دست آمده به نظر می‌رسد که زیپمت با دوز پیشنهادی mg/kg 200 اثرات مناسب و قابل قبولی بر روند التیام بخشی و ترمیم زخم قرنیه خرگوش داشته باشد.