نحوه زادآوری و استقرار نسل جوان در راشستانهای دستنخورده جنگلهای هیرکانی

استقرار نسل جوان در توده به‌ویژه روند تجدیدحیات طبیعی توده‌های ناهمسال در دیدگاه جنگل‌شناسی نزدیک به طبیعت یکی از نکات مهم در حفظ پایداری جنگل است. این تحقیق در قطعات شاهد چهار منطقه از راشستان‌های هیرکانی انجام شد. دوازده قطعه نمونه یک هکتاری در سه مرحله تحولی و سه اندازه مختلف روشنه، هرکدام با پنج قطعه نمونه چهار مترمربعی انتخاب و مشخصه‌های کمی و کیفی نهال‌ها و شدت نورنسبی (RLI) و شاخص سطح برگ (LAI) بررسی شد. نتایج نشان داد که توده‌ها در مراحل اولیه و بلوغ خالص و در مرحله تخریب آمیخته بودند. RLI در مرحله بلوغ و روشنه کوچک کمترین و در مرحله تخریب و روشنه بزرگ بیشترین مقدار را داشت ولی LAI در مرحله بلوغ و روشنه کوچک بیشتر بود. بیشترین متوسط رویش ارتفاعی کلیه نهال‌ها در مرحله اولیه و روشنه کوچک، بیشترین طول بالاترین میان‌گره و طول نوشاخه در مرحله بلوغ و روشنه بزرگ و بیشترین عرض تاج نهال در مرحله اولیه و روشنه کوچک دیده شد. سهم نهال‌های خوش فرم در مرحله تخریب و روشنه متوسط بیشتر و سهم نهال‌های دو و چند شاخه در روشنه بزرگ بیشتر بود. روشنه‌های متوسط محیط مناسب‌تری را برای نهال‌ها فراهم می‌کنند.