De invloed van politiek dienstbetoon op het lokaal ruimtelijk beleid in Vlaanderen

Sinds 1962 tracht de overheid stapsgewijs de ruimte-inname te vertragen met een kwaliteitsgerichte benadering. Met een sterke klemtoon op het opleggen van beperkingen aan de lagere niveaus, probeert ze vat te krijgen op een aantal mechanismen die ontwrichtend werken op de ruimtelijke ontwikkeling. Vaak willen lokale politici echter niet betutteld worden en beperken zich in hun handelen zeer sterk tot het oplossen van acute problemen onder burgers. Dit politiek dienstbetoon bemoeilijkt niet alleen de nodige langetermijnvisie, maar zorgt ook voor een conflict tussen politiek en administratie. Daarbij bepaalt de politieke logica vaak de praktijk. Dit artikel beschrijft de resultaten van een masterproefonderzoek naar de invloed van politiek dienstbetoon op het lokaal ruimtelijk ordeningsbeleid in Vlaanderen na het Ruimtelijk Structuurplan Vlaanderen en de daaruit volgende gemeentelijke structuurplannen. Het benadert politiek dienstbetoon op een theoretische manier en beschrijft de resultaten van een resem semigestructureerde interviews met politici, ruimtelijke planners en ambtenaren. Op die manier tracht het te begrijpen wat politiek dienstbetoon precies inhoudt, waarom het gebeurt en wat het kan teweegbrengen. De waargenomen bepalende factoren komen een voor een aan bod, met een sterke klemtoon op het belang van de administratie en structuurplanning.