تأثیر تغذیۀ آهن و نیتروژن بر شاخصهای کیفی میوۀ سیب (Malus domestica cv.Fuji) طی انبارمانی و درصد برخی عنصرهای کانی برگ و میوه

در این تحقیق تأثیر تغذیۀ آهن و نیتروژن، در سه سطح (کلات آهن با غلظت‌های 0، 5 و 10 قسمت در میلیون (پی‌پی‌ام) و نیترات آمونیوم با غلظت‌های 0، 40 و 60 قسمت در میلیون) بر درصد عنصرهای نیتروژن، پتاسیم و فسفر برگ و میوه در زمان برداشت و برخی از ویژگی‌های کیفی محصول سیب رقم فوجی طی انبارمانی بررسی شد. بنابر نتایج این پژوهش، سطوح نیتروژن استفاده‌شده تأثیر معنی‌داری بر صفات کمی و کیفی میوه نداشت و تنها میزان ویتامین ث میوه را به‌طور معنی‌داری افزایش داد. سطوح آهن به‌کار برده شده به‌طور معنی‌داری درصد کاهش وزن میوه در دورۀ انبارمانی را کاهش داد. تأثیر انبارمانی بر برخی از شاخص‌های کیفی میوه معنی‌دار بود و منجر به کاهش کیفیت شد به‌طوری‌که این افت کیفیت از 95 روز انبارمانی به بعد ملموس‌تر بود. میزان ویتامین ث، سفتی بافت، وزن خشک و اسیدهای آلی (اسیدیته) میوه در مدت انبارمانی کاهش معنی‌داری داشت. تیمار نیتروژن سبب افزایش معنی‌دار محتوای نیتروژن برگ و میوه شد، اما پتاسیم برگ و میوه را کاهش داد. تأثیر تیمار آهن بر میزان این سه عنصر در برگ و میوه معنی‌دار نبود و تنها پتاسیم میوه را به‌طور معنی‌داری کاهش داد. به‌طورکلی نتایج این تحقیق نشان‌دهندۀ نگهداری سه‌ماهۀ این رقم بدون کاهش کیفیت است.