بررسی شاخص های آنتروپومتریک سر و صورت در گروهی از بالغین ایرانی

سابقه و هـدف: يکی از مهمترين مسائل در درمان ناهنجاری‌های فک و صورت اطلاع از مقادير طبيعی آنتروپومتريک در همان گروه نژادی می‌باشد. اين تحقيق جهت بررسی شاخص‌های آنتروپومتريک سر و صورت بالغين سالم ايرانی(30-18 سال) در گروهی از بالغين ايرانی انجام گرفت. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه توصيفی 50 مرد و 50 زن بالغ و سالم ايرانی که طبق معيارهای کتب مرجع در هر سه بعد دارای چهره و اکلوژن طبيعی بودند و سابقه درمان ارتودنسی، تروما و جراحی زيبايی در سر و صورت نداشتند، انتخاب شدند. 19 شاخص خطی ،4 شاخص زاويه‌ايی و 9 نسبت در 5 ناحيه سر و صورت به روش Farkas اندازه‌گيری شد. جهت آناليز يافته‌ها بر حسب جنس و مقايسۀ آنها با مقادير طبيعی سفيد‌ پوستان آمريکای شمالی از آزمون one sample t-test و paired t-test استفاده گرديد. يافته‌ها: با توجه به نسبت‌های حاصله، افراد مورد مطالعه دارای فرم سر براکی سفال با شاخص (5/3±7/81) و (9/2±4/81) به ترتيب در مردان و زنان و فرم بينی لپتورين و فرم صورت لپتوپروسوپ با شاخص (4/4±3/90) و(5±4/91 به ترتيب در مردان و زنان بودند. هنگام مقايسه با سفيد پوستان آمريکای شمالی علاوه بر تفاوت موجود در بسياری از شاخص‌های خطی و زاويه‌ايی، در نسبت های سر و چشم در هر دو جنس و نسبت‌های صورت و بينی در زنان تفاوت معنی‌داری بين دو نژاد مشاهده گرديد. (01/0>p) نتيجه گيری: با توجه به تفاوتهای موجود بين دو نژاد، نمی‌توان مقادير طبيعی ساير جوامع را جهت درمان ناهنجاری‌های فک و صورت ايرانيان بکار برد. توصيه می شود، مطالعات جامع ترجهت تعيين مقادير طبيعی آنتروپومتريک در نژادهای مختلف ايرانی انجام گردد