بررسی ارتباط میزان موارد احتباس ادراری و نوع عمل جراحی هموروئیدکتومی (باز و بسته) در بیماران مونث مراجعه کننده به بیمارستان فاطمه زهرا (س) شهر بوشهر

مقدمه: احتباس ادراری با شیوع حدود 70% از عوارض محتمل پس از اعمال جراحی با بی حسی های موضعی می باشد که با نوع عمل جراحی، نوع بی حسی و نوع مواد آنالژزیک ارتباط بسیار نزدیکی دارد. با توجه به ارتباط میان احتباس ادراری با پاسخ های اتونوم و نقش بسزای آن در رضایتمندی بیماران پس از جراحی برآن شدیم تا بررسی ارتباط میزان موارد احتباس ادراری و نوع عمل جراحی هموروئیدکتومی (باز و بسته) در بیماران مونث مراجعه کننده به بیمارستان فاطمه زهرا (س) شهر بوشهر قدمی در کاهش درد و رنج بیماران برداشته باشیم. مواد و روش ها: در یک مطالعه تحلیلی که به روش مقطعی بر روی پرونده های بیماران مونث بستری در سال 90-1389 با تشخیص هموروئید داخلی و کاندید عمل هموروئیدکتومی با بی حسی اسپاینال از طریق لیدوکایین صورت گرفت، بیماران بر اساس نوع عمل جراحی صورت گرفته به دو دسته بیماران تحت عمل جراحی هموروئیدکتومی باز و بیماران تحت عمل هموروئیدکتومی بسته تقسیم شدند. اطلاعات بیماران شامل اطلاعات دموگرافیک، دریافت و یا عدم دریافت مسکن، نوع عمل جراحی، وجود یا عدم وجود احتباس ادراری، خونریزی، مدت زمان بستری و Anal stenosis وارد چک لیست هایی شدند. اطلاعات پس از جمع آوری با کمک independent T test وChi-square و با استفاده از نرم افزار آماری SPSS ویرایش 17 مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند. نتايج: در این مطالعه 80 بیمار مونث با میانگین سنی 11/44 و انحراف معیار 32/10 در دو گروه تحت عمل هموروییدکتومی باز و بسته تقسیم شدند. میزان احتباس ادراری (P value=0.044) و نیاز به مسکن (P value=0.026) در گروه تحت عمل هموروییدکتومی بسته بیشتر بود. در حالی که خونریزی (P value=0.044) در گروه تحت عمل هموروییدکتومی باز بیشتر بود. مدت زمان بستری در بیمارستان و Anal stenosis در دو گروه تفاوت معناداری نداشت. نتيجه گيري هر کدام از این دو روش جراحی عوارضی دارند ولی با توجه به شیوع کمتر عوارض (از جمله احتباس ادراری) در عمل جراحی هموروییدکتومی باز، این روش می تواند پیشنهاد خوبی برای درمان بیماران مورد استفاده قرار گیرد.