تأثیر آموزش خودمراقبتی بر احساس درماندگی آموختهشده در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی

مقدمه: درماندگی آموخته شده از عواملی است که می‌تواند منجر به پیامدهای نامطلوبی در بیماران مبتلا به نارسایی قلب شود. هدف از این مطالعه، تعیین تأثیر آموزش خودمراقبتی بر احساس درماندگی آموخته­شده در بیماران مبتلا به نارسایی قلبیمی‌باشد. مواد و روش‌ها: این مطالعه نیمه­تجربی، بر روی 40 بیمار مبتلا به نارسایی قلبی کلاس 2 و 3 مراجعه­کننده به مرکز آموزشی درمانی قلب حشمت رشت از دی ماه 98 تا فروردین ماه 99 انجام گرفت. بیماران به روش تصادفی بلوکه در دو گروه مداخله و کنترل (هر گروه 20 نفر) قرار گرفتند. ابزار شامل پرسشنامۀ درماندگی آموخته­شده و روش مداخله آموزش خودمراقبتی به ‌صورت چهره به چهره در 6 جلسه یک ساعته و  سه بار در هفته بود. برای تجزیه و تحلیل داده­ها از روش­های آماری توصیفی (میانگین، میانه، انحراف معیار، فراوانی و درصد) و تحلیلی (tمستقل، t زوجی، مجذور کای، من ویتنی و آزمون دقیق فیشر) استفاده شد. یافته‌ها: بر اساس نتایج، قبل از مداخله بین دو گروه از نظر میانگین نمره احساس درماندگی تفاوت معنی­داری وجود نداشت. ولی بعد از مداخله نمره درماندگی در گروه مداخله به صورت معنی­داری کمتر از گروه کنترل بود (048/0=p). همچنین، میانگین نمرات درماندگی در قبل و بعد از مداخله در گروه کنترل تفاوت معنی­داری نداشت ولی در گروه مداخله به صورت معنی­داری کاهش یافته بود (037/0=p). نتیجه‌گیری: آموزش خودمراقبتی می‌تواند بر بهبود نمره درماندگی آموخته شده مراجعین مبتلا به نارسائی قلبی مؤثر باشد.