تحلیل ارتباطات بین متغیّرهای فضایی در دشت خانمیرزا: مقایسهی کارایی الگوی رگرسیون وزنی جغرافیایی و الگوی حداقل مربعات معمولی

بطور متداول، برای درک ارتباطات فضایی بین متغیرها محققان علوم محیط‌زیست و جغرافیا از الگوهایی چون رگرسیون حداقل مربعات معمولی‌ (OLS) بهره می‌گیرند که دارای کاستی‌های بسیاری در ارائه‌ی نتایج فضایی بویژه در مقیاس محلی است. محققان در سال‌های اخیر الگوی رگرسیونی وزنی جغرافیایی‌(GWR) به منظور درک روابط بین متغیرهای فضایی در سطح محلی پیشنهاد داده‌اند. در این تحقیق به منظور مقایسه‌ی کارایی این الگوها، میزان تغییرات کاربری اراضی‌ (به عنوان متغیر وابسته) در رابطه با تغییرات افت و برداشت از منابع آب زیرزمینی‌ (به عنوان متغیرهای مستقل) در دوره زمانی 1379 تا 1389 در در دشت خان‌میرزا‌ (استان چهارمحال و بختیاری) مورد بررسی قرار گرفته است. به منظور بررسی کارایی الگوها از ضریب تغییرات باقیمانده‌های استاندارد‌شده، وابستگی‌های محلی فضایی، شاخص مورن، معیار اطلاعات اکائیک تصحیح‌شده و ضریب تبیین محلی بهره گرفته شد. نتایج تحقیق نشان داد بر اساس ضریب تغییرات استاندارد شده، الگوی GWR قابلیت انطباق داده‌ها را نسبت بهOLS  را دارا است. همچنین بر اساس نتایج ضریب تبیین بر روی متغیرهای تحقیق، الگوی GWRبرازش محلی مطلوبی را بین نقاط رگرسیونی و نمونه‌‌ای برقرار می‌کند. بر اساس شاخص مورن، الگوی GWR کمترین شباهت مقداری و مکانی را درموقعیت‌های مجاور داده‌های نمونه‌‌ای نشان می‌دهد و کارامدی الگوی GWR در ارائه‌ی خروجی‌های فضایی در برابر الگوی OLS را اثبات می‌نماید.