Ölçmekten korkma, geç kalmaktan kork: psikologların ölçmeye ilişkin temel kaygıları ve olası uzlaşma yolları

Olcme, hemen her psikologun adini duyunca bir an icin bile olsa nefesini tutmak zorunda kaldigi kaygi uyandirici bir calisma alan olmaya devam ediyor. Ozellikle cok deneyimli psikologlarin, her yonuyle olculmemis ve gecerligi kapsamli sekilde saptanmamis konularda veya puruzleri tamamen giderilmis metodolojiler hakkinda hicbir fikirleri yokmus gibi tumuyle sessiz kalmalari sik rastlanan bir durum. Disiplini hazmetmis psikologlarin kaygilari, bir olcuye kadar, olculu davranma cabasiyla aciklanabilir. Ancak ne kadar takdire deger de olsa bu caba disiplinden gelmeyen kisilerin olcusuzlugunu dengelemeye yetmiyor. Baska bir deyisle, psikologlar konusma alanlarini adeta kendileri daraltiyor. Matematik kesinlikle konusamamak neredeyse anlamli hicbir sey soyleyememekle bir tutuluyor. Ote yandan meslekten olmayan kisilerin olcmeyle ilgili konularda zaman zaman pervasizliga varan uygulamalari kayda deger olculere varabiliyor. Hal boyle olunca ciddi ve saygin kuruluslar basit kanaat bildirimlerini derleyen anketlerle sonuc alici ‘olcme’ isleri yapmanin sakincalarindan habersiz kalabiliyor. Giderek olcme alani da psikologlardan cok teknik anlamda olcme becerilerini derlemis kisilerin ve kuruluslarin alani haline geliyor.