تاثیر دوازده هفته تمرین شنای استقامتی بر ویژگی های ساختاری و عملکردی قلب پسران نوجوان غیرفعال

مقدمه و اهداف فعالیت ورزشی نقش مهمی در ارتقای عملکرد قلب و عروق دارد. باتوجه به گرایش روزافزون کودکان و نوجوانان به رشته ورزشی شنا هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر دوازده هفته تمرین شنای استقامتی بر ویژگی‌های ساختاری و عملکردی قلب نوجوانان غیر فعال بود.مواد و روش هاتحقیق حاضر از نوع شبه تجربی با طرح پیش آزمون _ پس آزمون بود. تعداد 30 دانش آموز پسر غیر فعال با دامنه سنی 13 تا 15 سال، )سن 7/1±1/14سال، قد 26/5±5/164سانتیمتر و وزن 2/6±4/54 کیلوگرم) به صورت داوطلبانه انتخاب و سپس به طور غیر تصادفی در دوگروه تجربی (15 نفر) و کنترل (15 نفر) قرار گرفتند. آزمودنی‌های گروه تجربی به مدت 12 هفته و سه جلسه در هفته با شدت 60 درصد ضربان قلب بیشینه تمرینات استقامتی شنا را انجام دادند. همچنین مدت هر جلسه تمرینی 75 دقیقه بود. متغیرهای ابعاد پایان دیاستولی بطن چپ، ابعاد پایان سیستولی بطن چپ، ضخامت دیواره بین بطنی، حجم ضربه ای، کسر تزریقی قبل و پس از پروتکل تمرینی با استفاده از دستگاه اکوکاردیوگرافی اندازه گیری شد. برای تجزیه و تحلیل داده های به دست آمده از روش های آماری شاپیروویلک، t زوجی و t مستقل در سطح معنی داری 05/0P ). در گروه کنترل، در هیچ کدام از شاخص های اندازه گیری شده نسبت به حالت پایه(پیش آزمون) تغییر معنی داری مشاهده نشد.نتیجه‌گیرینتایج تحقیق حاضر نشان داد بنظر می رسد 12 هفته تمرین شنای استقامتی از طریق افزایش پیش بار قلبی می تواند اثرات مفیدی بر ابعاد پایان دیاستولی بطن چپ و حجم ضربه ای قلب پسران نوجوان غیر فعال داشته باشد.