بررسي اثرات حفاظتي Postconditioning در آسيب حاد کليوي ناشي از ايسکمي-پرفيوژن مجدد کلیه

سابقه و هدف: در سالهاي اخير نقش گونه­هاي فعال اکسيژن ROS ) ) در ضايعات ايسكمي-پرفيوژن مجدد ( IRI ) اندامهاي مختلف به اثبات رسيده و روشهاي مختلف از قبيل آماده­سازي بافتي، قبل و پس از ضايعه اصلي (Postconditioning, POC) براي کاهش آسيب ناشي از آنها مطرح شده است. يکي از مکانيسم­هاي احتمالي دخيل در اثرات حفاظتي POC ، کاهش ميزان توليد ROS است. با توجه به شيوع و اهميت IRI كليوي، در مطالعه حاضر اثرات حفاظتي POC بر كاهش آسيبهاي ناشي از IR کلیه بررسي شد . مواد و روشها: رتهاي نر نژاد Sprague-Dawley پس از نفرکتومي راست در سه گروه شش­تایی دسته­بندي شدند: در گروه IR ، با استفاده از کلمپ بولداگ، 45 دقيقه ايسکمي شريان کليوي چپ و پس از آن 24 ساعت پرفيوژن مجدد القا شد. در گروه Sham به استثناي انسداد شرياني ، بقيه اعمال فوق انجام شد. در گروه POC ، 45 دقيقه ايسکمي شريان کليوي چپ القا شد و قبل از شروع مجدد جريان خون كليوي، 4 دوره 10 ثانيه­اي متناوب از ايسکمي و پرفيوژن مجدد در کلیه القا شد. در انتها، جمع­آوری سرم جهت بررسي عملكرد كليه و بافت کليه براي بررسي وضعيت استرس اكسيداتيو انجام شد . یافته‌ها: POC از افزايش سطح سرمي اوره و كراتينين ناشي از IR پيشگيري كرد و همچنین توانست با کاهش سطح مالون ­ دي ­ آلدهايد و افزايش فعالیت (آنزیم) سوپراکساید دیسموتاز ، سبب بهبود استرس اکسيداتيو کليه شود . نتيجه‌گيري : POC با کاهش استرس اكسيداتيو ناشی از IR در بهبود عملکرد کلیوی مؤثر است .