توان رشد و گیاهپالایی پونه آبی(Mentha aquatica) ، زولنگ (Eryngium caucasicum) و اناریجه (Froriepia subpinnata) در خاک آلوده به سرب

اهداف: گیاه‌پالایی یکی از بوم‌سازگارترین و ارزان‌ترین روش‌های پاکسازی آلاینده‌های سمی خاک مانند سرب است. انتخاب گیاهان دارویی تولید کننده اسانس در چنین شرایطی مورد توجه زیادی قرار گرفته است. لذا به منظور بررسی پتانسیل سه گیاهان بومی و دارویی پونه آبی (Mentha aquatica L.)، زولنگ (Eryngium caucasicum Trautv.) و اناریجه (Froriepia subpinnata Ledeb.) برای گیاه‌پالایی سرب، سه آزمایش جداگانه طراحی شد. مواد و روش‌ها: آزمایشات به صورت طرح کاملا تصادفی (CRD) با 4 تکرار در سال 1396 در گلخانه دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری اجرا شد. سطوح سرب شامل صفر (شاهد)، 125، 250، 375 و 500 میلی‌گرم سرب در کیلوگرم خاک از منبع نیترات سرب بود. وزن خشک شاخساره و ریشه، غلظت سرب در شاخساره و ریشه، شاخص تحمل، فاکتور انتقال، فاکتور تجمع زیستی شاخساره و ریشه و جذب سرب در شاخساره محاسبه شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که افزایش غلظت سرب باعث کاهش زیست توده در هر سه گیاه شد، در حالی که هر سه گیاه سرب را در ریشه و شاخساره انتقال دادند. غلظت فلز سرب در ریشه پونه آبی بیشتر از شاخساره بود. همچنین پونه آبی با فاکتور تجمع زیستی ریشه بالاتر از یک و فاکتور انتقال پایین‌تر از یک می‌تواند برای تثبیت فلز سنگین سرب مورد استفاده قرار گیرد. در اناریجه فاکتور تجمع زیستی شاخساره و فاکتور انتقال بالاتر از یک بود که نشان‌ می‌دهد اناریجه می‌تواند برای استخراج سرب استفاده شود. زولنگ بیشترین جذب سرب در شاخساره (24/0 میلی‌گرم سرب در گلدان) را به خود اختصاص داد. نتیجه گیری: به طور کلی نتایج نشان داد جذب و انتقال سرب به گونه، تولید زیست توده و غلظت سرب خاک بستگی دارد و هر سه گیاه مورد مطالعه در خاک آلوده به سرب توانایی گیاه‌پالایی دارند؛ در حالی که زولنگ بر اساس مقدار بیشتر جذب سرب در شاخساره به دلیل وزن خشک شاخساره بیشتر نسبت به اناریجه توانایی بالاتری جهت استخراج گیاهی نشان داد.