Stereotactic pallidotomy and thalamotomy in the treatment of primary dystonia

Wstep i cel pracy: Celem pracy by3a ocena wynikow leczenia operacyjnego stereotaktyczn1 talamotomi1 i palidotomi1 pacjentow z dystoni1 pierwotn1. Materia3 i metody: U 30 pacjentow z rozpoznan1 dystoni1 pierwotn1 przeprowadzono 28 palidotomii i 22 talamotomie stereotaktyczne, zaplanowane na podstawie po31czonych badan tomografii komputerowej i rezonansu magnetycznego g3owy oraz weryfikowane neurofizjologiczn1 œrodoperacyjn1 ocen1 celu. Badania kontrolne wykonywano przed operacj1, a nastepnie 3 doby, 3 i 6 mies. po operacji. Do porownania wynikow pomiedzy wydzielonymi pod wzgledem rokowniczym podgrupami u?yto testu U Manna-Whitneya, a do porownania wynikow pomiedzy okresami obserwacyjnymi – test kolejnoœci par Wilcoxona. Wyniki: Stereotaktyczna palidotomia i talamotomia powoduje znamienn1 poprawe stanu neurologicznego i jakoœci ?ycia chorych na dystonie pierwotn1 bezpoœrednio po operacji, a stan takiej poprawy utrzymuje sie przez co najmniej 6 mies. Odleg3e wyniki s1 lepsze w grupie pacjentow po przebytej palidotomii ni? u pacjentow po talamotomii oraz w grupie pacjentow z pierwszymi objawami dystonii po 35. roku ?ycia w porownaniu z pacjentami z wczeœniejszym pocz1tkiem choroby. W grupie pacjentow z dystoni1 ogniskow1 i odcinkow1 odnotowuje sie lepsze wyniki wczesne i odleg3e w porownaniu z przypadkami dystonii uogolnionej. Leczenie stereotaktyczn1 talamotomi1 i palidotomi1 chorych na dystonie pierwotn1 wi1?e sie z ma3ym odsetkiem powik3an neurologicznych, obni?a poziom depresji i nie wp3ywa na pogorszenie poziomu funkcji poznawczych. Abstrac t