Nieokreślony typ ostrego zespołu wieńcowego - rola elektrokardiogramu

Pacjenci ze stymulatorem serca stanowią coraz liczniejszą grupe. Zawal serca u tych osob, podobnie jak u chorych z blokiem lewej odnogi peczka Hisa (LBBB), nalezy do typu nieokreślonego ostrego zespolu wiencowego i wiąze sie z najwiekszym ryzykiem naglego zgonu, dlatego tak wazne jest odpowiednio wczesne i prawidlowe jego rozpoznanie. Elektrokardiograficzne kryteria rozpoznania ostrego zawalu serca u pacjentow ze stymulacją komorową są w duzej mierze zbiezne z kryteriami rozpoznania zawalu u pacjentow z LBBB. Znajdują one zastosowanie w pierwszym etapie procesu diagnostycznego ostrego zawalu serca i znane są jako "kryteria Sgarbossy". Do "kryteriow Sgarbossy" nalezą: uniesienie odcinka ST wieksze lub rowne 5 mm przy ujemnym wychyleniu zespolow QRS, uniesienie odcinka ST wieksze lub rowne 1 mm przy dodatnim wychyleniu zespolow QRS oraz obnizenie odcinka ST wieksze lub rowne 1 mm w odprowadzeniach V1, V2 lub V3. Nalezy jednak pamietac o specyficznych roznicach miedzy pacjentami ze stymulacją komorową a osobami z LBBB, ktore wskazują na odmienne znaczenie poszczegolnych kryteriow w obu grupach. Pomimo licznych ograniczen metody elektrokardiograficznej w rozpoznawaniu ostrego zawalu serca u chorych ze stymulacją komorową nalezy pamietac, ze metoda ta nadal, wraz z typowym wywiadem, jest najprostszą, najtanszą i najbardziej dostepną formą wstepnej diagnostyki ostrego zawalu serca. (Folia Cardiologica Excerpta 2007; 2: 175-182)