تاثیر سطوح مختلف انرژی قابل سوختوساز و پروتئین خام جیره بر عملکرد و سوختوساز نیتروژن و انرژی در دوره رشد بلدرچین ژاپنی

به‌منظور مطالعه اثر سطوح مختلف انرژی قابل سوخت‌و‌ساز و پروتئین خام جیره بر عملکرد و قابل سوخت‌و‌ساز نیتروژن و انرژی در دوره رشد بلدرچین ژاپنی، از تعداد 360 قطعه بلدرچین ژاپنی یک‌روزه در یک آزمایش فاکتوریل 3×3 با سه سطح انرژی قابل سوخت‌وساز (2750، 2850 و 2950 کیلوکالری در کیلوگرم) و سه سطح پروتئین خام (24، 26 و 28 درصد) در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار و 10 پرنده در هر تکرار استفاده شد. مقدار مصرف خوراک و افزایش وزن به‌طور هفتگی اندازه‌گیری و ضریب تبدیل محاسبه شد. میزان مصرف، دفع و ابقاء نیتروژن به‌صورت گرم به ازای هر پرنده در روز، درصدی از مصرف نیتروژن و گرم/کیلوکالری/انرژی قابل سوخت‌و‌ساز مصرفی و مقدار انرژی قابل سوخت‌و‌ساز ظاهری جیره در دوره سنی 26 تا 28 روزگی اندازه‌گیری شد. نتایج این آزمایش نشان داد پرندگانی که جیره حاوی 2850 کیلوکالری در کیلوگرم انرژی قابل سوخت‌وساز و 26 درصد پروتئین خام دریافت نمودند به‌طور معنی‌داری (05/0>P) افزایش وزن روزانه و میزان ابقاء نیتروژن به ازای هر واحد انرژی قابل سوخت‌و‌ساز مصرفی بالاتر و ضریب تبدیل بهتری داشتند. بر اساس نتایج این آزمایش به نظر می‌رسد که بهترین سرعت رشد، بیشترین میزان ابقاء نیتروژن و بهترین بازده مصرف خوراک در بلدرچینهای ژاپنی در حال رشد با تغذیه جیرههای حاوی 2850 کیلوکالری در کیلوگرم انرژی قابل سوخت‌وساز و 26 درصد پروتئین خام حاصل می‌شود لذا میتوان این سطح از انرژی و پروتئین را به‌عنوان احتیاجات انرژی قابل سوخت‌و‌ساز و پروتئین جیره رشد بلدرچین ژاپنی توصیه نمود.