روش تجربی جهت رسیدن به یک دانهبندی مناسب برای بتن خود متراکم با استفاده از پارامترهای طبقهبندی خاک
2015
امروزه از بتن خود متراکم به دلیل دارا بودن خواص تازه و سخت شده مناسب، به صورت انبوه در پروژههای عمرانی استفاده میشود. این خصوصیات به پارامترهای متعددی از قبیل ترکیب و میزان خمیر سیمانی، میزان حجم سنگدانه، دانه بندی سنگدانه و عوامل دیگر وابسته است. در این بین سنگدانهها به عنوان مصالحی ارزان میتوانند در تأمین خواص مورد نیاز بتن خودمتراکم تأثیر قابل توجهی داشته باشند. از آنجا که افزایش مقدار مصالح سنگی در بتن سبب کاهش میزان خمیر سیمان مصرفی جهت پرکردن فضای خالی سنگدانهها میشود، لذا در این مقاله هدف، دستیابی به دانهبندی مناسب با کمترین فضای خالی با استفاده از ارزیابی فاکتور تراکم و تأثیر آن روی خواص بتن خود متراکم و همچنین با استفاده از روابط کاربردی ضریب یکنواختی و ضریب انحناء در مکانیک خاک، است. نتایج نشان میدهد که رابطه منطقیای بین ضریب انحناء، ضریب یکنواختی و میزان فضای خالی در مصالح سنگی وجود دارد. در ادامه به بررسی اثر فاکتور تراکم بر خصوصیات تازه و سخت شده بتن خود متراکم پرداخته میشود.
- Correction
- Source
- Cite
- Save
- Machine Reading By IdeaReader
0
References
0
Citations
NaN
KQI