آموزش شفقت به خود و بهزیستی روانشناختی زنان نابارور

مقدمه ارتقای بهزیستی روانشناختی زنان نابارور موضوعی مهم و اساسی است. هدف پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش شفقت به خود بر بهزیستی روانشناختی زنان نابارور اولیه انجام شده است. مواد و روش ها روش انجام این پژوهش از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش-آزمون، پس-آزمون با گروه کنترل و آزمایش بوده است. جامعه آماری این پژوهش تمام زنان نابارور اولیه مراجه کننده به پژوهشکده علوم تولید مثل یزد در سال 96-1395 بوده اندکه تعداد 32 نفر به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. سپس به روش جایگزینی تصادفی در گروه های کنترل و ازمایش قرار گرفتند (هر گروه 16 نفر). ابزار پژوهش حاضر پرسشنامه بهزیستی روانشناختی ریف بوده است که ضریب پایایی آن 82/0 به دست آمد. برای آزمودن فرضیه های تحقیق از آزمون آماری تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج تفاوت معنی داری بیان افزایش بهزیستی روانشناختی زنان نابارور بین گروه آزمایش و کنترل وجود داشت (001/0 >(p 72% از کواریانس نمرات پس آزمون ناشی از مداخله آموزشی بود. بنابراین آموزش شفقت به خود بر بهزیستی روانشناختی زنان نابارور اولیه تاثیر دارد و متغیر پیش آزمون با 2/94% اثر، معنی دار است. نتیجه گیری تجزیه و تحلیل فرضیه ها نشان داد آموزش شفقت به خود بر بهزیستی روانشناختی زنان نابارور اولیه موثر است.