Przełomowa rola Zgromadzenia Księży Misjonarzy w procesie kształtowania przestrzeni sepulkralnej Warszawy

Przelomowa rola Zgromadzenia Ksiezy Misjonarzy w procesie ksztaltowania przestrzeni sepulkralnej Warszawy byla powszechnie znana i doceniana. Mimo niepodwazalnych zaslug na tym polu oraz licznych opracowan poświeconych nekropoliom warszawskim jak i temu zgromadzeniu, temat ten nie doczekal sie wnikliwejmonografii historycznej uwzgledniającej ustalenie rzeczywistego czasu, w ktorym przenoszenie cmentarzy za miasto sie rozpoczelo oraz poznania przyczyn tych dzialan. Niniejszy artykul ma za zadanie wykazac, ze w badaniach nad ksztaltowaniem sie cmentarzy pozamiejskich przyjmowano dlugo zalozenie, iz najpierw pojawily sie regulacje prawne, nakazujące ich tworzenie, a dopiero poźniej (i z duzymi oporami) doszlo do ich realizacji. Nowsze studia pokazują jednak, ze w XVI, XVII i XVIII wieku organizowano jednak miejsca pochowkow poza osadami bez zadnych ścislych nakazow. Czyniono to z konieczności, wynikającej z przepelnienia podziemi świątyn i cmentarzy przykościelnych. Warszawa, postrzegana powszechnie w XVII wieku jako wielkie miasto, rowniez realizowala ten zwyczaj przede wszystkim za sprawą misjonarzy, ktorzy stosunkowo wcześnie, a zarazem konsekwentnie, wprowadzili w niej nowy sposob sytuowania cmentarzy.