بررسی رابطه متقابل امنیت و توسعه در مناطق مرزی ایران (مطالعه موردی : شهرستانهای استان سیستان و بلوچستان)

منطقه‌ی جنوب شرق کشور و درواقع استان سیستان و بلوچستان به لحاظ توسعه در جایگاه نامناسبی در کشور قرار گرفته که این موضوع با توجه به پتانسیل‌های بالقوه این استان بسیار قابل توجه بوده و ملزم به بحث و بررسی است. در این راستا هدف از انجام پژوهش تبیین رابطه امنیت و توسعه شهرستان‌های استان سیستان و بلوچستان در جهت یافتن عواملی که تنش‌های موجود را کاهش داده و دستیابی به راهکارهایی جهت برقراری توسعه‌ی نسبی و پایدار در سطح منطقه می‌باشد. پژوهش حاضر براساس هدف، کاربردی و از نوع تحقیقات علمی می‌باشد؛ براساس ماهیت و روش از دو روش توصیفی – تحلیلی و همبستگی استفاده شده است. ابتدا امنیت و ابعاد آن براساس شاخص‌های به دست آمده طی انجام مطالعات کتابخانه‌ای و میدانی با استفاده از تکنیک AHP برای هریک از شهرستان‌های استان مورد ارزیابی قرار گرفته سپس توسعه و ابعاد آن نیز با توجه به شاخص‌های استخراج شده، در سطح هر شهرستان با استفاده از روش تاکسونومی بررسی گردیده است. به این‌ترتیب رتبه‌بندی شهرستان‌ها به لحاظ امنیت و توسعه طی مقالات پیشین حاصل شد. در ادامه با استفاده از روش همبستگی ارتباط میان ابعاد امنیت و توسعه در سطح استان آزمون پیرسون گرفته‌شده و نتایج به‌دست آمده حاکی ازآن بوده که امنیت و ابعاد آن با توسعه و ابعاد آن شامل توسعه‌ی اجتماعی – فرهنگی و اقتصادی ارتباط چشمگیری داشته به‌گونه‌ای که تغییر درهر بعد از امنیت تأثیر به‌سزایی بر توسعه و ابعاد آن خواهد داشت و بالعکس. تنها در زمینه‌ی توسعه‌ی زیربنایی همبستگی معنادار حاصل نشد که این مسأله با توجه به اینکه استان از لحاظ استقرار دارای فرصتی یگانه در میان تمام استان-های کشور می‌باشد قابل توجیه است. درنهایت بین امنیت و توسعه رگرسیون گرفته‌شد که براساس نتایج، 91/6 درصد از توسعه‌ی استان را می‌توان با برنامه‌ریزی در راستای بهبود امنیت استان تبیین نمود.