بررسی تأثیر کائولین بر میزان آفتابسوختگی و شاخصهای کیفی انار رقم ملس ترش ساوه

آفتاب‌سوختگی عارضه‌ای فیزیولوژیکی است که با کاهش کیفیت میوة انار، سالانه آسیب و زیان زیادی به باغداران وارد می‌کند. در این پژوهش، تأثیر کائولین بر حفظ کیفیت و کاهش آفتاب‌سوختگی میوة انار رقم ملس ترش ساوه بررسی شد. درختان انار طی فصل رشد در سه مرحله به ترتیب 45، 75 و 105 روز پس از تشکیل میوه با چهار سطح کائولین فرآوری شده (0، 5/2، 5 و 10 درصد) محلول‌پاشی شدند. نتایج نشان داد که کائولین به‌طور معنی‌داری آفتاب‌سوختگی میوه را کاهش داد. میزان مواد جامد محلول (TSS)، فلاونوئید کل و آنتوسیانین کل و میزان فعالیت آنزیم‌های سوپراکسید دیسموتاز، پراکسیداز و کاتالاز در میوه‌های تیمارشده کمتر از شاهد بود. همچنین میزان سیانیدین 3- گلوکوزید، سیانیدین 3و5- دی‌گلوکوزید، دلفینیدین 3و5- دی‌گلوکوزید و پلارگونیدین 3و5- دی‌گلوکوزید در میوه‌های تیمارشده با کائولین به‌طور معنی‌داری در مقایسه با شاهد کاهش یافت. در مقابل، میزان فنل کل میوه افزایش یافت، اما تغییر معنی‌داری در ظرفیت پاداکسندگی (آنتی‌اکسیدانی) کل و میزان TA، pH، TSS/TA و دلفینیدین 3-‌گلوکوزید و پلارگونیدین 3-‌گلوکوزید آب انار مشاهده نشد. در کل، سه بار محلول‌پاشی درختان انار با غلظت 5 درصد کائولین با فاصلة سی روز برای جلوگیری از آسیب و زیان آفتاب‌سوختگی میوة انار توصیه می‌شود.