نقش پیشبینی کننده سرمایهاجتماعی در سلامتاجتماعی کارکنان (موردمطالعه: ادارههای پست استان خراسان جنوبی)

وجود سرمایه ‌اجتماعی،حافظ سلامتی است. افرادی که در شبکه‌ای از حمایت، اعتماد عمومی، اطلاعات و هنجارها زندگی می‌کنند،منابعی در اختیاردارند که بر سلامت آن‌ها اثر می‌گذارد.هدف این مطالعه نقش سرمایه‌اجتماعی در پیش‌بینی سلامت‌اجتماعی بوده است، که از دیدگاه فوکویاما (سرمایه‌اجتماعی) و دیدگاه کییز(سلامت‌اجتماعی)به‌عنوان مبنای نظری استفاده شده است.رویکرداین پژوهش کمی محور از نوع پیمایش(توصیفی- همبستگی) بوده است.جامعه آماری و حجم نمونه کلیه کارکنان ادارات پست خراسان‌جنوبی بوده است؛ که به‌صورت تمام شماری کلیه کارکنان برای حجم نمونه انتخاب شده اند.ابزار جمع‌آوری یافته ها پرسشنامه‌های استانداردشده سرمایه‌ اجتماعی ناهاپیت و پوشال (1998) و سلامت‌اجتماعی کییز (1998) بوده است. ضریب آلفای کرونباخ، به ترتیب برای سرمایه اجتماعی و سلامت اجتماعی برابر با 952/0 و 646/0 بدست آمده است.تحلیل‌ها با استفاده از نرم‌افزارهای (SPSS) ویراست 22 و نرم‌ افزار آموس (AMOS) 24 انجام شدند.یافته های آمار توصیفی حاکی است که وضعیت میانگین متغیرهای سلامت اجتماعی و سرمایه اجتماعی بالاتر از حد متوسط بوده است. بر اساس فرضیه های بین سرمایه اجتماعی و ابعاد آن(ساختاری،شناختی و ارتباطی) جهت تحقق و تقویت سلامت اجتماعی رابطه مثبت و معنی‌دار وجود داشته است(01/0>p).بر اساس نتایج بتای مدل رگرسیونی مولفه های( ارزش ها، همکاری، روابط، شبکه ها، اعتماد و تعهد) به ترتیب به بهترین وجه متغیر وابسته را تبیین کرده اند؛ومقدار ضریب همبستگی (R) سرمایه اجتماعی 447/0 بدست آمده که نشان از مؤلفه‌های متغیر رابطه همبستگی نه چندان قوی با سلامت اجتماعی بوده است.در نهایت نزدیک به%20 از کل تغییرات میزان سلامت اجتماعی متأثر از نقش پیش بینی کننده سرمایه اجتماعی و مولفه های سازمانی آن بوده است.