تحلیلی بر مدل سیاسی حکومت در عصر غیبت (با تکیه بر آموزههای نهجالبلاغه)

موضوع حاکمیت و مدل سیاسی در اسلام از دو منظر و در دو برهه قابل بررسی و ملاحظه است:  1)عصر حضور امام معصوم و 2)عصر غیبت امام معصوم. در عصر حضور، حاکمیت بر اساس نظام «امامت»‌(به معنای خاص) استوار است بدین معنا که در یک سازوکار اصطفایی- ماورایی حق حاکمیت به معصومان تفویض می‌شود. در عصر غیبت این امر با گونه‌ای ارتباط و پیوند با مدل و نظام جامع امامت ارتباط می‌یابد. این پژوهش ثابت کرد که  آموزه‌های نهج‌البلاغه، از جمله خطبه 40 و نامه 62، با بیان برهانی و استدلالی، مدل سیاسی عصر غیبت را نظام دینی‌(نه فقط نظام دینداران) دانسته و حاکمیت آن‌را از آن بهترین‌ها از حیث علم و عدل و کفایت قلمداد می‌کند.