بررسی تأثیر عوامل انگیزشی بر پیشرفت یادگیری زبانآموزان در یک دانشگاه نظامی

مقدمه: این مقاله به تأثیر عوامل انگیزشی بر پیشرفت یادگیری زبان انگلیسی در یک دورۀ فشردۀ آموزش زبان می‌پردازد. روش: در این مطالعه تعداد 94 نفر زبان‌آموز از یک دانشگاه نظامی در تهران با محدودۀ سنی 20 تا 30  سال شرکت کردند. شرکت‌کنندگان نسخۀ ترجمه‌شده و اقتباس‌شده‌ای از آزمون انگیزش- نگرش گاردنر را پر کردند. نتایج: از بررسی تحلیل عاملی پرسشنامه، چهار متغیر اصلی یعنی: انگیزش، انگیزش تلفیقی، تأثیر سازمانی و اضطراب به‌دست آمد. مطالعۀ حاضر حاکی از آن بود که انگیزش ترکیبی، یادگیری زبان را به‌صورت مثبت، پیش‌بینی می‌کند و انگیزش به‌عنوان یک پیش‌بینی‌گر مثبت برای پیشرفت در یادگیری زبان محسوب می‌شود، درحالی‌که تأثیر سازمانی به‌عنوان یک پیش‌بینی‌گر منفی پیشرفت در یادگیری زبان تلقی می‌شود. بحث: این مطالعه تأیید کرد که با فرض درنظرگرفتن تمام مؤلفه‌های دیگر، انگیزه، مهم‌ترین عامل یادگیری زبان است. نتیجه‌گیری کلی این مطالعه این است که انگیزه، تابع بافت است و هر بافت یادگیری زبان در این مورد منحصربه‌فرد است  و مدل خاص خود را دارد.