تحلیل میزان شهرگرایی در شهر سبزوار

شهر گرایی به‏عنوان مرحله‏ی ‏نهایی و کیفی زندگی شهری یا نتیجه‏ی شهرنشینی محسوب می‏شود. شهر گرایی به‏عنوان سبک جدیدی از زندگی اجتماعی توانسته آثار عمیقی بر رفتار شهروندان ایجاد نماید و این موضوع به یکی از دغدغه‏های متخصصین شهری تبدیل‌شده است. پژوهش حاضر باهدف بررسی عوامل موثر بر میزان شهر گرایی شهروندان سبزوار بر آن است تا دریابد که ساکنان بافت مرکزی، جدید و حاشیه شهر سبزوار تا چه میزان پذیرای فرهنگ شهر گرایی شده‌اند؟ و شهر گرایی چه تأثیری بر نگرش آن‌ها گذاشته است؟ این پژوهش از نوع توصیفی- تحلیلی بوده که اطلاعات به دو روش کتابخانه‏ای و پیمایشی گردآوری‌شده و برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از آزمون Ttestتک نمونه، اسپیرمن، تحلیل واریانس و فریدمن و برای سنجش میزان شهر گرایی در سه بافت موردمطالعه از مدل VIKOR استفاده‌شده است. حجم نمونه برای سه بافت 382 نمونه انتخاب‌شده است. مقدار آلفا برای کل شاخص‏ها برابر با 78/. به‌دست‌آمده است. نتایج تحقیق نشان می‏دهد که از 6 شاخص موردبررسی در محدوده‏ی موردمطالعه، شاخص‏های هویت شهروندی، فردگرایی، بی‌تفاوتی، تعاملات و عقلانیت رابطه معناداری با میزان شهر گرایی شهروندان شهر سبزوار دارند اما شاخص ازخودبیگانگی رابطه معناداری با شهر گرایی ندارد و نتایج مدل ویکور نشان می‏دهد که میزان شهر گرایی در بافت جدید  بیش‏تر  است و در مراتب بعدی بافت مرکزی و بافت حاشیه قرار می‏گیرند. همچنین آزمون فریدمن نشان می‏دهد که شاخص‏های ازخودبیگانگی، بی‏تفاوتی، فردگرایی و تعاملات به ترتیب بیش‏ترین تأثیر را در میزان شهر گرایی سه بافت موردمطالعه شهر سبزوار را دارا می‎باشند. بنابراین یافته‏های تحقیق نشان می‏دهد که شهر سبزوار به لحاظ درجه شهر گرایی در وضعیت مطلوب و مناسبی قرار ندارد.