Toxicokinetisch gedrag van tetrachlooretheen in de rat na inhalatoire blootstelling. Vergelijking met de orale, intraduodenale en intraperitoneale toediening

Ten behoeve van een risicoschatting van een geintegreerde blootstelling aan milieuverontreinigende stoffen is het van belang het aandeel vast te stellen der onderscheiden opname-routes in de totstandkoming van een toxisch effect. In het onderzoek, waarvan de resultaten in dit rapport zijn beschreven, is getracht binnen het RIVM een eerste aanzet tot dit soort studies te geven. Daartoe werd in het proefdier, de rat, van de modelstof tetrachlooretheen (perchloorethyleen, PER) het toxicokinetisch gedrag bestudeerd na inhalatoire blootstelling en vergeleken met dat na orale, intraduodenale en intraperitoneale atoediening. PER-concentraties in de inhalatie-units werden geanaluseerd met behulp van "headspace"-gaschromatografie. De gaschromatograaf, ook gebruikt voor luchtanalyse bij inhalatoire opname-studies, werd gecalibreerd met een dynamische ijkmethode.