تأثیر تمرینات استقامتی با دو شدت مختلف بر سطوح سرمی آدیپولین و برخی عوامل تنظیمکنندۀ آن در مردان کمتحرک

هدف: آدیپولین، آدیپوکاین نوظهور ضدالتهابی و حساس‌گر انسولین است که در تعدیل عدم تحمل گلوکز و مقاومت به انسولین نقش دارد. از آنجا که فعالیت بدنی و ورزش نیز از مداخله‌های درمانی مؤثر و کم‌خطر در بهبود مقاومت به انسولین است، در مطالعۀ حاضر تأثیر تمرینات استقامتی در دو شدت مختلف بر سطوح آدیپولین و فورین سرم و شاخص مقاومت به انسولین در مردان کم‌تحرک بررسی شده است. روش‌ها: 38 مرد 35-50 سال، کم‌تحرک و دارای اضافه وزن (شاخص تودۀ بدنی>25 کیلوگرم بر مترمربع) به‌طور تصادفی به دو گروه تمرینی کم‌شدت (13 نفر)و شدید (12 نفر) و یک گروه کنترل (13 نفر) تقسیم شدند. آزمودنی‌ها در گروه شدت متوسط با شدت 50-70 درصد ضربان قلب بیشینه و در گروه شدید با شدت 70-90 درصد ضربان قلب بیشینه، 30-45 دقیقه در هر جلسه، 3 جلسه در هفته و به مدت 10 هفته روی نوار گردان دویدند. سطوح سرمی آدیپولین، فورین، انسولین و گلوکز ناشتا و شاخص‌های آنتروپومتری قبل و 48 ساعت بعد از آخرین جلسۀ تمرین اندازه‌گیری شد. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها با آزمون آنالیز واریانس یکطرفه در سطح معنا‌داری 05/0>p انجام گرفت. نتایج: تغییرات سطوح آدیپولین بین دو گروه تمرینی شدت متوسط و شدید تفاوتی معنا‌دار داشت. همچنین تغییرات وزن، شاخص تودۀ بدن، درصد چربی بدن و نسبت محیط کمر به لگن نیز بین دو گروه تمرینی شدت متوسط و شدید با گروه کنترل تفاوتی معنا‌دار داشت. نتیجه‌گیری: به‌نظر می‌رسد که شدت تمرین استقامتی علاوه‌بر تأثیر بر شاخص‌های آنتروپومتری، عاملی مؤثر در تعیین تغییرات سطوح آدیپولین در مردان کم‌تحرک و دارای اضافه وزن است؛ با این حال، مطالعات بیشتر به‌منظور شناسایی سازوکار میانجی ضروری به‌نظر می‌رسد.