تأثیرپذیری شاعران معاصر از شعر کهن از دید تصویرسازی
2009
تصویرسازی و تخیل از بنمایههای بنیادین شعر بشمار میآید؛ به گونهای که میتوان آنها را عامل جداکنندة شعر از نثر انگاشت. به سخن دیگر، تخیل، جان مایة شعر است. در این مقاله نگارنده کوشیده است تا پیوندهای آشکار شعر کهن فارسی و شعر معاصر را از دیدگاههای شاعرانه بررسی کند. شاید کسانی باشند که این دو شیوة شاعری را یکسره از هم گسسته معرفی کنند، اما به یاری سنجشهایی از این دست میتوان داوری کرد که آیا پیوندی میان این دو سبک وجود دارد یا یکسره از هم بیگانه است. یکی از زمینههایی که در بررسی سنجش بکار میآید، همانندیهایی است که در تصویرسازی دیده میشود یا کارکرد عناصری است که در تخیل دخالت دارد. این عناصر یا از طبیعت گرفته شده است که در همة زمانها و مکانها وجود دارد و پایدار است، اما از دید اقلیمی و جغرافیایی متفاوت است، یا پدیدههای پیرامونی و محیطی است که با گذر زمان و دگرگونی در شیوة زندگی تحول مییابد. از این رو بیشترین پیوند در میان این دو سبک میتواند برپایة عناصر طبیعت و کارکرد آنها در تصویرسازی پدید آمده باشد
- Correction
- Source
- Cite
- Save
- Machine Reading By IdeaReader
0
References
0
Citations
NaN
KQI