اثر کودهای آلی و زیستی و ماده افزودنی هیدرومکس بر پایداری علفکش نیکوسولفورون در خاک

به منظور بررسی کاربرد کودهای آلی و زیستی و ماده افزودنی هیدرومکس بر ماندگاری علف‌کش نیکوسولفورون در خاک، آزمایشی به صورت فاکتوریل و در قالب بلوک‌ کامل تصادفی با سه تکرار، در سال زراعی 94-1393 انجام شد. فاکتورهای آزمایش شامل کاربرد کودهای آلی و زیستی در چهار سطح کود گاوی، کود ورمی‌کمپوست، مایکوریزا و  شاهد (بدون کود آلی) به عنوان فاکتور اول، مقدار کاربرد نیکوسولفورون در دو سطح 40 و 80 گرم ماده مؤثره به عنوان فاکتور دوم و کاربرد یا بدون کاربرد ماده افزودنی هیدرومکس به عنوان فاکتور سوم انجام شد. برای تعیین باقیمانده نیکوسولفورون در خاک، در بازه زمانی صفر (دو ساعت پس از سمپاشی)، دو، پنج، هشت، 16، 30، 60 و 90 روز پس از سمپاشی، از عمق‌های صفر تا 15 سانتی‌متری خاک نمونه‌گیری انجام شد و مقدار باقیمانده علف‌کش با روش آنالیز دستگاهی (HPLC) اندازه‌گیری شد. نتایج نشان داد که با افزایش مقدار کاربرد نیکوسولفورون، باقیمانده آن در خاک افزایش یافت. همچنین با افزایش مقدار کاربرد علف‌کش، سرعت تجزیه از 039/0 به 037/0 میکروگرم در کیلوگرم در روز کاهش یافت اما نیمه عمر آن از 77/17 به 83/18 روز افزایش یافت. همچنین با کاربرد هیدرومکس (به همراه نیکوسولفورون 80 گرم ماده موثره)، سرعت تجزیه علف‌کش از 037/0 به 034/0 میکروگرم در کیلوگرم در روز کاهش یافت و نیمه عمر آن از 73/18 به 39/20 روز در خاک افزایش یافت. با کاربرد کودهای گاوی، ورمی‌کمپوست و مایکوریزا، سرعت تجزیه نیکوسولفورون در تیمار80 گرم (بدون ماده افزودنی)، از 037/0 به‌ترتیب به 061/0، 056/0 و 051/0 میکروگرم در کیلوگرم در روز افزایش یافت و نیمه عمر علف‌کش از 73/18 روز به 36/11، 38/12 و 59/13 روز کاهش یافت. در مجموع نتایج نشان داد که استفاده از کودهای آلی و زیستی با مقدار کاهش یافته علف‌کش (40گرم ماده موثره) به همراه ماده افزودنی قادر است ماندگاری علف‌کش‌ها در خاک را کاهش دهد.