ارزیابی تناسب اراضی مراکز بهداشتی-درمانی با استفاده از تحلیلCF (مورد شناسی: مناطق یک و هشت شهر اهواز)

ارزیابی تناسب اراضی شهری، بستری درجهت برنامه‌‌ریزی‌‌های شهری به‌ویژه در زمینۀ استفادۀ صحیح از اراضی است. این امر مهم، کاربری‌‌‌‌های موجود در شهر را به‌گونه‌‌‌‌ای هدایت می‌کند تا از همجواری‌‌‌‌های نادرست و ناسازگار جلوگیری به‌عمل آید و در‌نهایت منجر به برقراری تناسب اراضی شود. پژوهش حاضر با رویکرد توصیفی-تحلیلی در راستای ارزیابی تناسب اراضی مراکز بهداشتی-درمانی در مناطق یک و هشت شهر اهواز به انجام رسید. برای دست‌‌‌‌یابی به هدف مذکور و تجزیه‌و تحلیل اطلاعات به‌دست‌آمده، از نرم‌افزار ArcGISو رابطۀ CFاستفاده شد. درنهایت توزیع فضایی اراضی و درصد تناسب هر یک از کاربری‌‌‌‌های منتخب، با کاربری بهداشتی-درمانی مشخص شد. نتایج پژوهش نشان داد که از میان کاربری‌‌های مورد مطالعه، بیشترین ناسازگاری را در ابتدا کاربری صنعتی با 16.17 درصد، کاربری مسکونی با 8.17 درصد و سپس مراکز آتش‌‌‌‌نشانی با 7.53 درصد و همچنین کمترین ناسازگاری را معابر اصلی با 0.71 درصد به خود اختصاص داده‌‌ است. در انتها از کل مساحت محدودۀ مورد مطالعه، 41.09 درصد را پهنه‌‌‌‌های ناسازگار، 18.66 درصد را پهنه‌‌‌‌های خنثی و 13.02 درصد را پهنه‌‌‌‌های سازگار دربر گرفته است. مطابق بررسی‌‌‌‌های انجام‌شده، تناسب اراضی و همجواری کاربری‌های منتخب نسبت‌به کاربری بهداشتی-درمانی در محدودۀ مورد مطالعه به‌طور متناسب رعایت نشده است.