ارزیابی کیفی و کمی وضعیت منابع آب و کشاورزی در زیر حوضه سروستان، استان فارس

امروزه آنچه موجب تخریب سرزمین و بیابانزایی شده است به طور یقین دخـالـت‌هـا و فعـالیت‌های نامعقول انســـانی می‌باشد. بنابراین هدف تحقیق حاضر شناخت و معرفی درجه تأثیر فعالیتهای انسانی از دیدگاه معیار آب و کشاورزی بر تخریب و بیابانزایی زیر حوضه سروستان است. بدین منظور به بررسی تغییرات کمی و کیفی آب زیرزمینی، آشکار سازی تغییرات اراضی کشاورزی و وضعیت فعلی معیار آب (شاخص‌ها: افت آب زیرزمینی، EC، سیستم‌های آبیاری، SAR) و معیار کشاورزی (شاخص‌ها: عملکرد، الگوی کشت، کاربرد نهاده ها و ماشین آلات) با کمک مدل ایرانی IMDPA پرداخته شد. طبق نتایج به دســت آمده از این پژوهش، منابع آبی زیر حوضه سروستان با کاهش کیفیت (افزایش 2700 میکروموهس بر سانتی‌متری شوری طی 21 سال اخیر) و کمیت (کاهش 10 متری سطح ایستابی طی 25 سال) مواجه شده‌اند. همچنین آشکار سازی تغییرات اراضی کشاورزی نشان‌دهنده افزایش 196 درصدی اراضی کشت شده در طول سال های 1993 تا 2016 است. نتایج مدل ایرانی IMDPA نشان داد، که شاخص هدایت الکتریکی آب (EC) با ارزش عددی 4/3 بیشترین تأثیر (وضعیت شدید) و شاخص های عملکرد و کاربرد نهاده ها و ماشین آلات کشاورزی با ارزش عددی 7/1 کمترین تأثیر (وضعیت متوسط) را در زیر حوضه سروستان داشته‌اند. همچنین معیار آب با ارزش عددی 56/2 معیار غالب بوده و به همراه معیار کشاورزی در کلاس متوسط قرار گرفته اند.