تاثیر مداخله رواندرمانی مثبتگرا بر ناتوانی عملکردی و ادراک درد زنان مبتلا به آرتریت روماتوئید

چکیده مقدمه: روماتیسم یک عامل شایع دردهای مفصلی و ناتوانی جسمی در بیماران محسوب می­شود. مطالعات نشان می­دهند که این بیماری معمولا در سنین بالا بروز می­کند و در زنان فراوانی بیشتری نسبت به مردان دارد. هدف پژوهش حاضر تاثیر مداخله روان­درمانی مثبت­گرا بر ناتوانی عملکردی و ادراک درد زنان مبتلا به آرتریت روماتوئید شهر خرم­آباد در سال 1398بود. روش پژوهش نیمه­آزمایشی با طرح پیش­آزمون و پس­آزمون با گروه آزمایشی و گواه می­باشد. جامعه آماری کلیه زنان مبتلا به آرتریت روماتوئید شهر خرم­آباد بود. روش نمونه­گیری به صورت در دسترس از بین زنان مبتلا به روماتیسم 40  نفر انتخاب و به روش تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه (هر گروه 20 نفر) جایگزین شدند. در شرایط یکسان و همزمان، پیش­آزمون با پرسشنامه­های ناتوانی عملکردی و ادراک درد از هر دو گروه به عمل آمد. سپس مداخله روان­درمانی مثبت­گرا رشید و سلیگمن (2013) به مدت 8 جلسه 90 دقیقه­ای بر روی گروه آزمایشی اجرا شد ولی گروه گواه مداخله­ای دریافت نکرد. پس از اتمام جلسات مجددا از هر دو گروه پس­آزمون گرفته شد. یافته­ها: نتایج تحلیل کواریانس چند متغیره و تک متغیره نشان دادکه مداخله روان­درمانی مثبت­گرا بر کاهش ناتوانی عملکردی و ادراک درد بیماران تاثیر معناداری داشته است (01/0>P). نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه می­توان بیان داشت روان­درمانی مثبت­گرا باعث کاهش ناتوانی عملکردی و ادراک درد در زنان مبتلا به آرتریت روماتوئید شده است. لذا در کنار درمان پزشکی می­­توان از این درمان جهت کاهش ناتوانی عملکردی و ادراک درد این بیماران استفاده کرد.