شبیهسازی حالتهای ممکن کاربری زمین در آبخیز تجن در سال 1420

این پژوهش با هدف شبیه­سازی و پیش­بینی‌کردن تغییر کاربری و پوشش زمین‌ با کاربرد مدل تغییر سرزمین (LCM) بر مبنای دو حالت‌ ممکن مدیریتی تداوم و افزایش کشاورزی در آبخیز تجن استان مازندران به انجام رسید. تصویرهای ماهواره‌ی لندست و سنجنده­های تی‌ام و اوال‌آی در 1370، 1389 و 1398 تجزیه‌وتحلیل شد. کاربری­ها در هر سه مقطع زمانی به پنج طبقه‌ی مسکونی، کشاورزی، جنگل، باغ و مرتع طبقه­بندی شد. پیش­بینی وضعیت کاربری زمین برای 1398 با نقشه‌ی کاربری­ سال‎های 1370 و 1389 در نرم­افزار ال‌سی‌ام انجام شد. این نرم­افزار شبکه‌ی عصبی پرسپترون چندلایه را برای ساخت زیرمدل­های دگرگونی، تهیه‌ی نقشه‌ی احتمال دگرگونی، و پیش­بینی تغییر کاربری زمین‌ به‌کار می‌برد. متغیرهای مکانی فاصله از جاده، فاصله از رودخانه، شیب، ارتفاع، فاصله از روستا، و فاصله از زمین کشاورزی در جایگاه عامل‌های موثر بر تغییر در شبکه‌ی عصبی به‌کار برده شد. برای اعتبارسنجی نرم‎افزار نقشه‌ی کاربری زمین 1398 به‌کار برده شد، و ضریب کاپا و ROC به‌ترتیب 0/84 و 0/89 به‌دست آمد. نتیجه‌های شبیه­سازی بر مبنای حالت‌ ممکن تداوم نشان­دهنده‌ی 5/74 % کاهش مساحت زمین‌های مرتعی، و 9/17 % افزایش در مساحت زمین‌های باغی در 20 سال آینده است، در حالی­که در حالت‌ ممکن دوم مساحت زمین‌های کشاورزی 8/61% افزایش، و زمین‌های مرتعی 5/59 % کاهش نشان می­دهد. در نتیجه، زمین‌های مرتعی و جنگلی در هر دو حالت‌ ممکن رو به کاهش، و زمین‌های کشاورزی و مسکونی رو به افزایش است.