همهگیرشناسی اختلال بیشفعالی با کمبود توجه و اختلال سلوک در دانشآموزان دبستانی شهر سیرجان

مقدمه: نظر به پيامدهای زيانبار بيش‌فعالی در زندگی اجتماعی و فردی، اين پژوهش با هدف همه‌گيرشناسی اختلال بيش‌فعالی و اختلال سلوک در کودکان دبستانی 7 تا 11 ساله شهرستان سيرجان انجام شد. روش:�اين پژوهش از نوع توصيفی- مقطعی و جامعه پژوهش، دانش‌آموزان مقطع ابتدايی شهر سيرجان در سال تحصيلی 79-1378بودند. آزمودنی‌ها را 322 پسر و 334 دختر تشکيل دادند. نمونه‌گيری به‌روش خوشه‌ای- تصادفی انجام شد. داده‌ها به‌کمک پرسش‌نامه راتر گردآوری و به‌کمک آزمون آماری2c، تحليل واريانس و آزمون t تحليل شدند. يافته‌ها:�اختلال بيش‌فعالی با کمبود توجه در هر دو پرسش‌نامه آموزگار و پرسش‌نامه والدين در پسران 6/8% و در دختران 78/7% بود. پرسش‌نامه والدين راتر ميزان اختلال سلوک را در دختران 7/8% و در پسران 1/13% نشان داد. تفاوت ميزان شيوع در دو جنس از نظر آماری معنی‌دار بود. نتايج به‌دست آمده از پرسش‌نامه آموزگار نيز ميزان اختلال سلوک را در دختران 5/19% و در پسران 3/29% نشان داد. نتيجه‌گيری: به‌طور کلی ميزان شيوع اختلال بيش‌فعالی با کمبود توجه و اختلال سلوک در دانش‌آموزان دبستانی مورد بررسی بالاست و با يافته‌های ساير بررسی‌ها هم‌سويی دارد.