پیش بینی خودتنظیمی تحصیلی براساس مؤلفه های سبک های اسنادی دانش آموزان دوم متوسطه ناحیه یک شهر ساری

زمینه و هدف: یکی از عوامل انگیزشی شناختی که بر ابعاد مختلف زندگی انسان از جمله یادگیری و پیشرفت تحصیلی تأثیر دارد، سبک های اسنادی است. هدف پژوهش حاضر، پیش بینی خود تنظیمی تحصیلی بر اساس مؤلفه های سبک های اسنادی دانش آموزان بود . روش و مواد: روش پژوهش توصیفی همبستگی و جامعه آماري شامل كليه دانش آموزان دوره دوم متوسطه شهر ساری در سال تحصیلی 96 – 1395 بود که از این تعداد 375 دانش آموز با روش نمونه گیری خوشه ای و طبقه ای وارد مطالعه شدند.  از این تعداد 160 نفر پسر و 215 نفر دختر بودند. ابزار جمع آوری داده ها، پرسشنامه خودتنظیمی تحصیلی و پرسشنامه سبک های اسنادی بود. براي تجزیه و تحليل داده های پژوهش از روش هاي آماري ضریب همبستگي پيرسون و تحليل رگرسیون چند متغیره با کمک نرم افزار SPSS-22 استفاده شد. یافته ها: میانگین (انحراف معیار) سن پسران (4/3) 4/16 و دختران (7/3) 8/16 سال بود. با افزایش میانگین (انحراف معیار) نمره کل سبک های اسنادی (2/15) 9/147 و مؤلفه های آن شامل منبع کنترل (7/6) 7/49، میزان ثبات (6) 2/49 و جامعیت (3/6) 9/48، میزان خودتنظیمی تحصیلی (9/7) 5/45 دانش آموزان افزایش یافت (01/0>P). همچنین مؤلفه منبع کنترل متغیر ملاک خودتنظیمی را پیش بینی می کرد (001/0>P) ولی متغیر میزان ثبات و جامعیت توان پیش بینی خودتنظیمی را نداشتند. نتیجه گیری: مطالعه نشان داد که با افزایش مؤلفه های سبک های اسنادی، خود تنظیمی تحصیلی دانش آموزان افزایش یافت. همچنین از بین مؤلفه های متغیر سبک های اسنادی، مؤلفه منبع کنترل، خودتنظیمی تحصیلی در دانش آموزان را پیش بینی می کند.