اثربخشی گروهدرمانی کاهش استرس مبتنی بر ذهنآگاهی بر خودبیمارانگاری و اضطراب مردان مبتلا به درد مزمن

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی گروه‌درمانی مبتنی بر کاهش استرس بر اساس ذهن‌آگاهی بر خودبیمارانگاری و اضطراب مردان مبتلا به درد مزمن انجام شد. روش: روش این پژوهش شبه‌آزمایشی با طرح پیش­آزمون- پس­آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل بیماران مرد مبتلا به درد مزمن عضلانی - اسکلتی مراجعه کنند به مراکز توان‌بخشی شهر شیراز در شش‌ماهه دوم سال 1398 بوده­اند. با توجه به ارزیابی اولیه، تعداد 30 نفر از بیمارانی که نمره بالاتری در پرسشنامه شدت درد مزمن مک­گیل کسب کردند، با استفاده از روش نمونه­گیری هدفمند، به ­عنوان نمونه پژوهش انتخاب و به ­صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) گمارده شدند. به ­منظور جمع­ آوری اطلاعات از پرسشنامه ­های خودبیمارانگاری اهواز و اضطراب کتل در دو مرحله پیش­آزمون و پس‌آزمون استفاده شد. جهت تجزیه ­و­تحلیل داده ­ها از آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره استفاده شد. یافته‌ها: نتایج حاصل از تحلیل داده‌های پژوهش نشان داد که با کنترل اثر پیش­آزمون، بین میانگین نمرات پس ­آزمون افراد گروه آزمایش و کنترل در متغیرهای خودبیمارانگاری و اضطراب، تفاوت معناداری وجود داشت. نتیجه‌گیری: درمجموع، پیشنهاد می ­شود که مشاوران، روان­شناسان و روان­درمانگران، از نتایج گروه‌درمانی مبتنی بر کاهش استرس بر اساس ذهن ­آگاهی به‌عنوان مداخله­ای سودمند، جهت کاهش خودبیمارانگاری و اضطراب افراد مبتلا به درد مزمن، بهره ببرند.