تحلیل روایتشناسی منظومۀ «فرهاد و شیرین» وحشیبافقی بر اساس دیدگاه ساختار زمانمند

منظومۀ روایی «فرهاد و شیرین»وحشی­ بافقی، به شرح ماجرای عشق میان شیرین (معشوق و همسر خسرو­پرویز) و فرهاد (هنرمند و بت­تراش) می پردازد و از جمله شعرهایی است که ساختاری روایی و نمایشی دارد. شیوة روایت و داستان­پردازی در این منظومه به گونه­ ای است که شاعر با بهره­ گیری از عناصر داستانی؛ شامل طرح روایی، شخصیت، گفت‌و­گو، دیدگاه و توصیف، فضایی متفاوت می­آفریند. این پژوهش با هدف تحلیل عناصر داستان در این منظومه و به شیوۀ توصیفی ـ تحلیلی انجام شده است. این منظومۀ روایی بر اساس زمان خطی روایی گسترش می ­یابد و حوادث یکی پس از دیگری و به صورت زنجیر­وار به وجود می آیند؛ به گونه ­ای که ابتدا وضعیت متعادل برقرار است، سپس با بروز حادثه ای، این وضعیت دچار روند تغییر می ­شود و وضعیت نا­متعادل بر شعر حاکم می­گردد. بعد از ذکر حادثه ­ها، روایت به وضعیت متعادل سامان ­یافته ­ای می ­رسد و پایان می ­یابد. درواقع این منظومه از یک زنجیره و پنج عنصر روایی تشکیل شده است که در نهایت سرنوشت شخصیت اصلی نیز مشخص شده است.