مقايسه رضايت از کنترل درد بعد از جراحی و ميزان تداخل آن با عملکرد بيماران معتاد و غير معتاد به مواد مخدر

مقدمه:  تسکين درد بعد از عمل جراحی در بيماران معتاد در مقايسه با بيماران غير معتاد اغلب چالش برانگيز تر است و بيماران معتاد اغلب از درمان نامناسب درد پس از عمل جراحی رنج می‌برند.  هدف:  اين مطالعه با هدف مقايسه‌ رضايت از کنترل درد بعد از جراحی و ميزان تداخل آن با عملکرد بيماران معتاد و غير معتاد به مواد مخدر صورت گرفته است.  روش کار:  پژوهش حاضر يک مطالعه مقطعی تحليلی است که تعداد 105 نفر از بيماران معتاد و 105 نفر از بيماران غير معتاد بستری در بخش جراحی بيمارستان مدرس ساوه در سال 1391 انتخاب شدند. هر دو گروه از نظر شدت درد، ميزان رضايت از کنترل درد بعد از عمل جراحی و ميزان تداخل درد با عملکردهای آنان مقايسه شدند. جهت جمع آوری اطلاعات در اين پژوهش از يک پرسشنامه 4 قسمتی استفاده شد. قسمت اول در رابطه با مشخصات فردی، قسمت دوم در رابطه با سنجش شدت درد و قسمت سوم در رابطه با ميزان تداخل درد با عملکرد بيمار (فعاليتهای معمول، راه رفتن، خلق، خواب و روابط با ديگران) و قسمت چهارم در رابطه با ارزيابی رضايت بيماران از کنترل درد بعد از عمل جراحی می باشد. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از آزمونهای آماری توصيفی و ضريب همبستگی پيرسون، تی مستقل و کای اسکوئر انجام گرفت. نتايج:  اکثريت واحدهای مورد پژوهش در گروه بيماران معتاد (14/57%) از کنترل درد بعد از عمل جراحی ناراضی بودند در حالی که در گروه بيماران غير معتاد 28/14 درصد از کنترل درد بعد از عمل جراحی ناراضی بودند که اين تفاوت معنی داری بود(001/0p=). همچنين نتايج نشان داد ميزان تداخل درد بعد از عمل جراحی در حيطه‌های خلق، خواب و روابط با ديگران در دو گروه بيماران معتاد و غير معتاد به مواد مخدر تفاوت معنی‌‌داری داشتند(01/0p=). نتيجه‌گيری:  نتايج مبين اين موضوع می‌باشد که بايد به مقوله تسکين درد بيماران معتاد به خصوص دردهای حاد مانند درد پس از عمل جراحی توجه ويژه‌ای شود و نبايد اين تصور در ذهن پرستاران و يا پزشکان ايجاد شود که اين افراد بايد مشمول مقررات محدود کننده سختری از نظر حقوق بيماران قرار بگيرند.