نقش واسطهای کارآمدی مربیگری در رابطه بین هوش هیجانی و سبک رهبری مربیان زن ورزشی شرکتکننده در دوازدهمین المپیاد دانشجویی کشور

مربیان از اجزای حیاتی منابع انسانی در سازمان‌های ورزشی محسوب می‌شوند که تحت تأثیر متغیرهای مختلفی قرار دارند. هدف این پژوهش، تعیین رابطۀ «هوش هیجانی و سبک رهبری» با «میانجی‌گری کارآمدی مربیان ورزشی زن شرکت‌کننده در دوازدهمین المپیاد دانشجویی کشور» بود و اطلاعات لازم با استفاده از پرسشنامه‌های هوش هیجانی (شوت، 1998)، کارآمدی مربی‌گری (میرز و همکاران، 2011) و سبک رهبری (چلادوری و ساله، 1980) جمع‌آوری شد. جامعۀ آماری 183 مربی شرکت‌کننده در المپیاد ورزشی بودند که با استفاده از فرمول تاباچنیک و فیدل (2007) تعداد 90 نفر به عنوان نمونه به صورت سهمیه‌ای و تصادفی انتخاب شدند. روایی و پایایی پرسشنامه‌ها در تحقیقات متعددی به تأیید رسید؛ با وجود این، روایی صوری و محتوایی آن را چند تن از استادان دانشگاه تأیید کردند و پایایی پرسش‌نامه‌ها با استفاده از آلفای کرونباخ به ترتیب 84/0، 77/0 و 91/0 تعیین شد. تحلیل داده‌ها با روش رگرسیون دوگانه و چندگانه بر اساس مدل چهارمرحله‌ای بارون و کنی (1986) صورت پذیرفت. نتایج نشان داد که توانایی ادراک‌شدۀ مربیان از هوش هیجانی خود، از جمله ارزیابی و نظارت دقیق بر تغییرات هیجانی در طول تمرین و مسابقه و قابلیت کنترل و تنظیم بهینۀ ‌این هیجانات، تأثیر مثبتی بر اعتماد مربی‌گری و باورهای کارآمدی مربیان دارد و این رابطه موجب اتخاذ سبک رهبری و رفتار متناسب با شرایط مسابقه و ورزشکار و در نتیجه بهبود اثربخشی کل فرایند مربی‌گری می‌شود. این تعامل می‌تواند نگرش و ارتباط ورزشکار با مربی و در نتیجه عملکرد و یادگیری آنها را نیز بهبود بخشد.