بینامتنیت قرآنی در اشعار عبدالمطلب (شاعر معاصر عرب)
2021
شعر معاصر عرب مزین به کاربرد انواع تناص از جمله تناص تاریخی و دینی است. این پدیده در شعر شاعران دورهی معاصر به طور ملموسی دیده میشود. محمد بن عبدالمطلب یکی از شاعرانی است که پدیدهی تناص قرآنی در شعر او متبلور است. در این مقاله با روش تحلیلی مواردی از تاثیرپذیری عبدالمطلب از قرآن مورد بررسی قرار گرفته است. وی آیات شریفه را چه از لحاظ مضمون و چه از لحاظ معنا در شعر خود به کار برده است و از بعد لفظی این آیات را به خوبی و به جا استفاده کرده است و علت این تناسب در اشعار و به کار بردن آیات قرآنی دو امر است: یکی اینکه شاعر در ده سالگی قرآن را حفظ کرده است و دوم اینکه شاعر درس را در حوزهها ادامه داده و تا پایان با قرآن کریم مأنوس بوده است. محمد بن عبدالمطلب از پدیدهی تناص هم در اشعار سیاسی و هم در اشعار دینی بهره برده است. وی در اشعار سیاسی به منظور مبارزه با غرب و بازیابی استقلال مصر و بیرون راندن مستکبران، از بینامتنیت استفاده کرده و در اشعار دینی به منظور نشان دادن فضایل پیامبر (ص) و حضرت علی (ع) از آن بهره برده است. عبدالمطلب از هر سه نوع تناص نفی جزئی یا تناص اجترار، نفی متوازی یا امتصاص و نفی کلی یا حوار استفاده کرده و میزان بهرهگیری وی از نفی متوازی یا امتصاص نسبت به سایر انواع تناص بیشتر است.
- Correction
- Source
- Cite
- Save
- Machine Reading By IdeaReader
0
References
0
Citations
NaN
KQI