واکنش بالنگو شهری (Lallemantia iberica) و شیرازی (Lallemantia royleana) تلقیح شده به قارچ مایکوریزا در رژیمهای متفاوت آبیاری

هدف از این مطالعه بررسی واکنش بالنگو شهری (Lallemantia iberica) و شیرازی (Lallemantia royleana تلقیح شده با مایکوریزا در رژیم‌های متفاوت آبیاری بود. آزمایش به صورت اسپیلت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا شد. عامل اصلی، رژیم آبیاری در سه سطح آبیاری پس از 30، 60 و 90 درصد تخلیه آب قابل استفاده خاک و ترکیب فاکتوریل قارچ مایکوریزا (کاربرد و عدم کاربرد) و گونه گیاهی بالنگو (بالنگو شهری (L.iberica) و بالنگو شیرازی (L.royleana) به عنوان عامل فرعی در نظر گرفته شد. کم آبیاری در هر دوگونه باعث کاهش ویژگی های رشدی و محتوای فتوسنتزی، عملکرد دانه، کارایی مصرف آب، کلونیزاسیون ریشه و فسفر بذر شد به طوری که کمترین این صفات در تیمار 90 درصد تخلیه آب به دست آمد اما کاربرد مایکوریزا تاثیر مثبت بر روی آن صفات در هر دو گونه گذاشت. در گیاهان تلقیح شده هر دو گونه، میانگین صفاتی چون عملکرد دانه، کلونیزاسیون ریشه، کارایی مصرف آب و فسفر بذر، در تیمار آبیاری پس از 60 درصد تخلیه آب، بیشتر از سایر تیمارهای آبیاری بود. درصد کاهش عملکرد دانه در گونه شهری در پاسخ به محدودیت آب، بیشتر از بالنگوی شیرازی بود اما در گونه شیرازی به خصوص پس از کاربرد مایکوریزا نه تنها عملکرد دانه کاهش نیافت بلکه با کلونیزاسیون بیشتر نسبت به شاهد افزایش یافت. به طور کلی نتایج نشان داد که کاربرد مایکوریزا می‌تواند اثرات منفی تنش کم آبی را بر عملکرد بالنگو شهری و شیرازی کاهش دهد و سبب بهبود رشد و عملکرد آن‌ها شود.