نتایج بارداری در بیماران سندرم تخمدان پلی کیستیک تحت درمان IVF با دو پروتکل Long GnRh آگونیست و Flexible GnRh آنتاگونیست

مقدمه: در بیماران نابارور مبتلا به سندرم پلی‌کیستیک که عدم پاسخ به درمان‌های تحریک تخمک‌گذاری دارند، لقاح آزمایشگاهی (IVF) گزینه مناسبی است. مطالعه حاضر با هدف مقایسه نتایج بارداری در بیماران سندرم تخمدان پلی‌کیستیک تحت درمان IVF که تحت پروتکل GnRH آگونیست بلندمدت یا آنتاگونیست GnRH قرار می‌گیرند، انجام شد. روش‌کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی در سال 1393 بر روی 96 بیمار نابارور مبتلا به سندرم تخمدان پلی‌کیستیک کاندید لقاح آزمایشگاهی (IVf‌) مراجعه‌کننده به مرکز میلاد انجام شد. بیماران به‌طور تصادفی به 2 گروه آگونیست GnRH بلندمدت و آنتاگونیست GnRH قرار گرفتند و به هر دو گروه قرص ضد بارداری خوراکی به‌عنوان پیش درمان و FSH نوترکیب جهت تحریک تخمدان تجویز شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS (نسخه 20) و آزمون‌های آماری کی دو، دقیق فیشر، و من‌ویتنی انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی‌دار در نظر گرفته شد. یافته‌ها: دو گروه آگونیست GnRH و آنتاگونیست GnRH از نظر نتایج بارداری نظیر حاملگی شیمیایی (544/0=p)، حاملگی بالینی (6/0=p)، سقط (1=p) و چندقلویی (668/0=p) تفاوت آماری معناداری نداشتند. شیوع سندرم تحریک بیش از حد تخمدان در گروه آنتاگونیست نسبت به آگونیست کمتر بود که از نظر آماری معنادار بود (0001/0=p). دوز گنادوتروپین (344/0=p) و تعداد روزهای تحریک با گنادوتروپین (236/0=p) بین دو گروه از نظر آماری معنادار نبود. نتیجه‌گیری: آنتاگونیست GnRh می‌تواند در مبتلایان به سندرم تخمدان پلی‌کیستیک که کاندید IVF هستند، مورد استفاده قرار گیرد و استفاده از رژیم آنتاگونیست GnRh در مقایسه با آگونیست GnRH بر روی نتایج بارداری تفاوتی ندارد و فقط عارضه درمان ناباروری را کاهش می‌دهد.