سنجش عدالت فضایی شاخصهای کمی و کیفی مسکن در حوزههای شهری ( مطالعه موردی شهر ارومیه)

شاخص‌های مسکن شاید مهم‌ترین و کلیدی‌ترین ابزار برنامه‌ریزی مسکن باشند. شناخت نابرابری‌ها و بی‌تعادلی‌ها در چهارچوب محدوده‌های جغرافیایی مختلف و پی بردن به اختلاف‌ها و تفاوت‌های موجود و سیاست‌گذاری در جهت کاهش نابرابری‌ها از وظایف اساسی متولیان توسعه مناطق بشمار می‌آید با توجه به افزایش جمعیت شهر ارومیه و توجه کم به مقوله مسکن در این راستا هدف از این پژوهش این است که به شناخت و تبیین نابرابری‌های فضایی و ارائه راهکارهای توسعه جهت دستیابی به تعادل و توازن بین حوزه‌های کلان‌شهر ارومیه است. روش تحقیق از نوع توصیفی- تحلیلی و از لحاظ هدف کاربردی است. داده‌های خام از Excel بعد ازتبدیل به شاخص‌های مورد نظرو با 35 شاخص، به نرم‌افزار Spss برای انجام تحلیل عاملی وارد کرده 8 عامل از تحلیل عاملی به دست آمد که 4 عامل به عنوان عامل اصلی و 4 عامل به عنوان عوامل فرعی شناخته می‌شود و سپس عامل‌های مورد نظر را به محیط GIS متصل کرده‌ایم؛ مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفته؛ 21/18درصد از حوزه‌ها جزو حوزه‌های خیلی محروم 18/18 درصد محروم 53/53 درصد متوسط 13/18درصد برخوردار و9/57 درصد کاملا برخوردار هستند؛ و به مناطق 3 و 1، 2 بیشتر توجه شود تا نابرابری‌‌ها تا حدی کاهش یابد نتایج این پژوهش نشان داد خوشه‌های محروم در مناطق ۳و۲خوشه‌های برخوردار در مناطق ۱و۴ تمایل شدیدتری دارند این وضعیت حاکی از وجود فاصله طبقاتی و دوگانگی در فضای شهری و تفاوت در برخورداری از شاخص‌های مورد بررسی در سال 1395 است و یافته‌ها نشان‌دهنده توزیع نابرابر و نامناسب شاخص‌های مسکن در میان شهروندان شهر ارومیه است.