مقایسه سیستم بازداری- فعال ساز رفتاری در افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر و افراد عادی

زمینه و هدف: سیستم بازداری- فعال ساز رفتاری یک سیستم نوروسایکولوژیک است که پاسخ فرد به نشانه‌های مرتبط با اضطراب را در یک محیط معین پیش‌بینی می‌کند. پژوهش حاضر با هدف مقایسه سیستم بازداری- فعال ساز رفتاری در افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر و افراد عادی صورت گرفت. مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع مورد- شاهد با گروه شاهد بود. برای اندازه گیری اختلال اضطراب فراگیر از آزمون اختلال اضطراب فراگیر و برای اندازه گیری سیتم بازداری– فعال ساز رفتار از آزمون شخصیتی گری ویلسون استفاده شد. جهت نمونه گیری، آزمون اضطراب فراگیر در بین دانشجویان اجرا و دانشجویان با نمره بالاتر از خط برش به عنوان گروه اضطرابی و دانشجویان با نمره کمتر از خطر برش به عنوان گروه شاهد انتخاب شدند. سپس آزمون سیستم بازداری- فعال ساز رفتاری در اختیار دانشجویان دو گروه قرار گرفت. داده‌ها به روش t مستقل تحلیل شد. یافته­ها: یافته‌های پژوهش حاکی از این بود که بین میانگین‌های دو گروه در تمامی مؤلفه‌های سیستم بازداری– فعال ساز تفاوت وجود داشت. در مؤلفه خاموشی از مجموعه سیستم بازداری رفتاری تفاوت به دست آمده معنی‌دار بود (005/0p<). نتیجه­گیری: بین سیستم بازداری– فعال ساز رفتاری در بین دو گروه مبتلا به اضطراب فراگیر و افراد شاهد تفاوت وجود دارد.