Exenatide twice daily versus insulin glargine for the treatment of type 2 diabetes in Poland — subgroup data from a randomised multinational trial GWAA

Wstep: Ocena bezpieczenstwa i efektow leczenia analogiem GLP-1 (eksenatyd) i dlugodzialajacym analogiem insuliny (glargina) pacjentow z cukrzycą typu 2, nieskutecznie leczonych doustną terapia skojarzoną, biorących udzial w polskiej grupie 26-tygodniowego, wieloośrodkowego, otwartego, randomizowanego badania klinicznego GWAA. Material i metody: 80 pacjentow z cukrzycą typu 2 skojarzoną z otylością (BMI 25–45 kg/m2), nieskutecznie (7% < HbA1c < 10%) leczonych doustną terapią skojarzoną (metformina + pochodna sulfonylomocznika) zostalo zrandomizowanych do dwoch grup leczenia interwencyjnego. Pierwsza otrzymywala eksenatyd 20 μg/dobe, a druga glargine w jednej dawce na dobe. Analizie porownawczej poddano mase ciala, BMI, HbA1c, dobowy profil glikemii i dzialania niepoządane. Wyniki: Średnie stezenie HbA1c bylo 7,9% (0,86) i 7,8% (1,02) w odpowiednich grupach, W 26 tygodniu leczenia uzyskano redukcje HbA1c w obu grupach (eksenatyd –0,72% [0,12]; glargina –0,64% [0,12]). Poposilkowa glikemia, po śniadaniu i kolacji, byla nizsza u pacjentow leczonych eksenatydem. Masa ciala w tej grupie ulegla redukcji 1,9 (0,48) kg, natomiast wzrosla 1,6 (0,48) kg u pacjentow leczonych insuliną (roznica: –3,5 kg [95%CI –4,9; –2,2]). Nocne hipoglikemie zostaly zgloszone przez 3 pacjentow w porownaniu do 7 (3 v. 24 epizody) odpowiednio w grupie leczonej eksenatydem i glarginą. Objawy uboczne wystepowaly cześciej w grupie leczonej eksenatydem (nudności n = 22 v. n = 1, wymioty n = 5 v. 0, bole glowy n = 8 v. n = 2) w porownaniu z grupą leczoną glarginą. Wnioski: Eksenatyd byl rownie efektywny jak glargina w zakresie wyrownania gospodarki weglowodanowej w badanych grupach pacjentow z cukrzycą typu 2. Terapia eksenatydem skuteczniej obnizala glikemie poposilkowe, zaś insulinoterapia zapewniala nizsze glikemie na czczo. Przewagą leczenia eksenatydem byla redukcja masy ciala oraz mniej epizodow hipoglikemii, jednak przy wiekszej czestości objawow ubocznych ze strony przewodu pokarmowego. (Endokrynol Pol 2013; 64 (5): 375–382)