اثر سوپرجاذب و شرایط کمآبیاری تنظیمشده بر کیفیت انبارمانی میوه آلوی ژاپنی (Prunus salicina) رقم سانتاروزا

حدود 75 درصد وسعت کشور ایران مناطق خشک و نیمه­خشک است؛ بنابراین استفاده از روش­های آبیاری با بازده بالا در بخش کشاورزی حائز اهمیت است. به­منظور مطالعه اثر کم­آبیاری تنظیم­شده (RDI) و سوپرجاذب (SA) بر کیفیت انبارمانی میوه آلو ژاپنی Prunus salicina)) رقم سانتاروزا، درختان از مرحله سخت­شدن هسته (7 هفته بعد از تمام­گل) در شرایط سه سطح آبیاری(ETc100%، ETc 75% و ETc 50%) و چهار سطح سوپرجاذب (صفر، 100، 200 و 300 گرم، برای هر درخت)، در قالب طرح فاکتوریل (طرح پایه CRD) با سه تکرار قرار گرفتند. میوه­ها پس از برداشت در مرحله رسیدن به­مدت یک ماه در دمای 4 درجه سانتی‌گراد و رطوبت نسبی بالای 80 درصد نگهداری شدند. سپس برخی ویژگی­های کیفی آنها مورد ارزیابی قرار گرفت. کم‌آبیاری سبب افزایش سفتی بافت میوه گردید. فلاونوئیدهای میوه نیز تحت تأثیر کم­آبیاری تنظیم­شده افزایش معنی­داری پیدا کرد. درحالیکه سطوح کم­آبیاری و غلظت­های مختلف سوپرجاذب تأثیر معنی­داری بر میزان SSC، TA و SSC/TA میوه­ها در مقایسه با شاهد نداشتند. برهمکنش اثر تیمارهای کم­آبیاری تنظیم­شده و سوپرجاذب بر میزان آب میوه، فنل کل و ظرفیت آنتی­اکسیدانی معنی­دار بود. آب میوه در اثر تیمار کم­آبیاری کاهش یافت؛ ولی تیمار سوپرجاذب به­صورت معنی­داری آب میوه را افزایش داد. فنل کل و ظرفیت آنتی‌اکسیدانی میوه که در شرایط تنش ملایم کم­آبیاری افزایش یافته بود با کاربرد سوپرجاذب به­صورت معنی­داری کاهش یافت.