مطالعه آزمایشگاهی تاثیر زئولیت طبیعی و نانو سیلیس بر خواص بتن خود-تراکم عمل آوری شده در آب شرب و فاضلاب

تحقیق حاضر به بررسی تاثیر استفاده از زئولیت طبیعی و نانوسیلیس بر خواص مکانیکی و دوام بتن خودتراکم در دو محیط آب شرب و فاضلاب پرداخته است. دوام بتن به ویژه در مناطق گرم خورنده مانند سواحل جنوبی کشور، از مسائل عمده محققان امر بتن می‌باشد. 16 طرح اختلاط با استفاده از آب شرب و فاضلاب ساخته شدند و نمونه‌ها در هر دو محیط عمل-آوری گردیدند. آزمایش‌های مقاومت فشاری در سنین مختلف، نفوذ‌پذیری، جذب آب و مقاومت الکتریکی در سنین 28و90 روزه انجام شدند. نتایج نشان داد که مقاومت در سن 56 روزه نمونه‌های حاوی درصدهای 5/0، 1 و 5/1 از نانوسیلیس، و عمل‌آوری شده در فاضلاب، نسبت به نمونه‌های عمل‌آوری شده در آب شرب، بیشتر هستند؛ در مجموع، زئولیت طبیعی و نانوسیلیس باعث بهبود مقاومت فشاری نمونه‌های عمل‌آوری شده در فاضلاب با قلیائیت بالا شده‌اند. به‌علاوه، نفوذپذیری در سن 28 روزه برای نمونه‌های حاوی %5/1 نانوسیلیس و عمل‌آوری شده با آب شرب، کم‌ترین و به مقدار 4 میلی‌متر و برای نمونه‌های حاوی %1 نانوسیلیس و عمل‌آوری شده در فاضلاب، کم‌ترین و به مقدار 5/4 میلی‌متر بود. به‌علاوه جذب آب نمونه-های حاوی %1 نانوسیلیس در هر دو محیط آب شرب و فاضلاب نیز کم‌ترین بوده است. هم‌چنین نمونه‌های حاوی درصدهای مختلف زئولیت طبیعی نسبت به نمونه‌های مرجع عمل‌آوری شده در آب شرب، مقاومت الکتریکی بیشتری را از خود نشان دادند.