تحلیل رمان «غدا یوم جدید» اثر عبدالحمیدبنهدوقه از منظر فمینیسم پسااستعمار

فمینیسم پسااستعماری نوع جدیدی از رویکرد فمینیستی است و در پی آن است تا تأثیرات فرهنگی، اقتصادی و سیاسی استعمار بر زنان نژادهای غیر غربی کشورهای در حال توسعه و خصوصا جوامع استعمارزده را مورد بررسی قرار دهد. این رویکرد، با دست‌گذاردن بر مسائل و تجربۀ زنان جوامع حاشیه، قصد دارد ادعای جهان شمول بودن نظریه فمینیسم غربی را زیر سؤال برده و تأکید کند که زنان سایر جوامع در این نظریه به‌ درستی بازنمایی نشده‌اند. رمان «غدا یوم جدید» اثر «عبدالحمید بن‌هدوقه» جایگاه زنان در دورۀ استعمار را روایت کرده و تبعیض‌های تحمیل شده بر آنان را در قالبی واقع‌گرایانه به‌تصویر کشیده است. پژوهش پیش‌رو کوشیده است تا با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی جایگاه زنان را در رمان «غدا یوم جدید» مورد تحلیل و بررسی قرار دهد و به این سؤال پاسخ دهد که زنان در این رمان از حیث عاملیت به چند دسته تقسیم می‌شوند و واکنش بن‌هدوقه نسبت به فرودستی آنها چیست؟ زنان این رمان به دو دسته اروپایی و بومی تقسیم می‌شوند که اروپاییان تابع سیاست‌های استعماری هستند و در برخورد با هم‌جنس‌های خود رویکرد برتری‌جویانه دارند، اما زنان بومی متأهل وضعیتی انفعالی به خود می‌گیرند و بر خلاف زنان مجرد کاملا سلطه‌پذیر هستند، هرچند زنان در نهادینه شدن فرودستی خود مشارکت دارند و به تثبیت آن کمک می‌کنند. بن‌هدوقه نیز با نشان دادن همدستی جامعه مرد محور با استعمار در سرکوب مضاعف زنان، خواستار اعطای حقوق آنهاست و با تغییر موقعیت از دگر بودگی به مرکز به آنان هویت میبخشد.