بررسی رابطه بین میزان قند خون ناشتا با شاخصهای سلامت دهان و دندان در جمعیت 15 تا 75 ساله شهر کرمان

مقدمه:دیابت یکی از شایع‌ترین بیماری‌های مزمن در جامعه جهانی است و می‌تواند تأثیرات مخربی بر روی بسیاری از بافت‌های بدن از جمله دهان و دندان داشته باشد. هدف از انجام مطالعه حاضر، بررسی رابطه بین میزان قند خون ناشتا (Fasting blood sugar یا FBS) و شاخص‌های سلامت دهان و دندان در جمعیت 15 تا 75 ساله شهر کرمان بود. شیوه مطالعه: در این پژوهش، 5900 نفر با طیف سنی 75-15 سال و بدون نسبت خانوادگی، به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای یک مرحله‌ای شرکت نمودند. شاخص‌های سلامت دهان شامل شاخص دندان خراب، افتاده و پرشده (Decayed, missing, and filled teeth یا DMFT)، شاخص لثه‌ای (Gingival index یا GI) و شاخص پریودنتال جامعه (Community periodontal index یا CPI) و میزان FBS افراد اندازه‌گیری شد. رابطه متغیرهای مورد مطالعه با استفاده از آزمون‌های χ2، همبستگی Pearson و Logistic regression در نرم‌افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. 0.05 > P به عنوان سطح معنی‌داری داده‌ها در نظر گرفته شد. یافته‌ها:12.7 درصد افراد شرکت‌کننده سطح FBS بالاتر از 126 میلی‌گرم بر دسی‌لیتر را نشان دادند. پوسیدگی دندان و بیماری‌های پریودنتال در افراد دارای FBS بالاتر از 126 میلی‌گرم بر دسی‌لیتر نسبت به گروه دارای قند خون مساوی یا کمتر از 126 میلی‌گرم بر دسی‌لیتر، بیشتر و تفاوت آن‌ها از لحاظ آماری معنی‌دار بود. نتیجه‌گیری: ارتباط معنی‌داری بین شاخص‌های سلامت دهان و دندان و سطح FBS وجود دارد. بنابراین، رعایت بهداشت دهان و دندان در بیماران مبتلا به دیابت بیش از پیش مورد تأیید قرار گرفت.