بررسی تأثیر چهار جیره غذایی مختلف روی برخی از شاخص های زیستی بالتوری سبز، Chrysoperla carnea - Steph.- Neuroptera: Chrysopidae ، در شرایط آزمایشگاهی

از آنجا که سیاست های اخیر کنترل آفات بر پایه برنامه های کاهش مصارف سموم و اعمال شیوه های کنترل بیولوژیک قرار گرفته است، شناخت و آگاهی از توانایی های حشرات مفید و نقش تغذیه در بروز این توانایی ها ضروری است. در این تحقیق تأثیر چهار رژیم غذایی مختلف شامل تخم بید غلات و لاشه‏ی حشرات کامل بید غلات Sitotroga cerealella Olivier ، پوره های شته‏ی سبز پنبه Glover Aphis gossypii و شپشک آردآلود مرکبات Planococcus citri Risso روی برخی از شاخص‏های زیستی بالتوری سبز (Steph.) Chrysoperla carnea در شرایط آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گرفت. تخم های بالتوری سبز از مزارع گوجه‏فرنگی و کدوی اطراف گرگان جمع آوری شدند. کلنی شکارگر به منظور خالص‏سازی و همگن کردن آن از نظر تغذیه، 5 نسل متوالی روی تخم شب‏پره‏ی مدیترانه ای آرد پرورش داده شدند. لاروهای به دست آمده به صورت انفرادی و در دمای 2 ± 26 درجه‏ی سانتیگراد، رطوبت نسبی 5 ± 60 درصد و دوره‏ی نوری 8 :16 ساعت روشنایی و تاریکی نگهداری و با طعمه‏های مورد نظر تغذیه شدند. حشرات کامل نیز به صورت یک جفت نر و ماده در داخل لوله های پولیکا ((P.V.C. با غذای مصنوعی شامل مخمر و ساکارز تغذیه شدند. نتایج نشان داد که تغذیه از تخم بید غلات و شته‏ی سبز پنبه باعث کاهش طول دوره ها‏ی لاروی ( 11/0 ± 72/6 و 09/0 ± 91/6 روز) و شفیرگی (07/0 ± 21/7 و 07/0 ± 46/7 روز) و نیز کاهش میزان مرگ و میر لاروها در مقایسه با لاشه‏ی حشرات کامل و شپشک آرد‏آلود مرکبات شد بنابر این جهت پرورش بالتوری سبز مناسب‏تر تشخیص داده شدند. نوع طعمه ی مورد استفاده در دوره ی لاروی، تأثیر معنی داری روی شاخص های زیستی حشرات کامل نداشت. نامطلوب بودن لاشه ی حشرات کامل بید غلات از نظر فیزیکی (مانند وجود فلس روی بدن) و یا چسبناک بودن سطح بدن پوره های شپشک آردآلود مرکبات باعث عدم توانایی لازم لاروهای سن اول بالتوری در تغذیه از آنها شد و در نتیجه، دوره‏ی لاروی شکارگر طولانی تر شد و میزان مرگ و میر آنها افزایش یافت و بنابر این به عنوان غذای نامطلوب برای پرورش انبوه شکارگر تشخیص داده شدند.